The Porcupine Dilemma - Vertigo Steps

We are all our memories

That float around like ghosts

Our mistakes carved ever so deep

Haunting reminders of human frailty

Failures beyond grasp

Our innuendos of fear

Merge with escapist fantasies

Of milder, grief struck still-lifes

Etched firmly within ourselves

Turning nightmares into daybreak

Dreaming the shine of reality

Tiny shards of light

Chorus:

Once the storm has set

Only bent eyes remain

This inner evil laughs

Charred knees laid to rest

Winds caress iced faces

Frowned with harvest of ages

Wearing the streets ‘breath

The mischievous night, its bottomless flair

We zijn allemaal onze herinneringen

Die rondzweven als geesten

Onze fouten zijn ooit zo diep gekerfd

Angstaanjagende herinneringen aan menselijke kwetsbaarheid

Mislukkingen onbereikbaar

Onze toespelingen van angst

Samenvoegen met escapistische fantasieën

Van milder, verdriet trof stillevens

Stevig geëtst in onszelf

Nachtmerries veranderen in dageraad

Dromen van de glans van de realiteit

Kleine scherven van licht

Refrein:

Zodra de storm is gaan liggen

Alleen gebogen ogen blijven over

Dit innerlijke kwaad lacht

Verkoolde knieën te ruste gelegd

Winden strelen ijskoude gezichten

Gefronst met oogst van leeftijden

Het dragen van de straat 'adem'

De ondeugende nacht, zijn bodemloze flair