Naraka - Venom Prison

Nausea, tremors, paralysis, hallucination

Buried alive, I feel the pressure on my chest

I have difficulty breathing

As my lungs collapse

Worthless, failed, forgotten

This body is a prison for my consciousness

Where I will rot and die a wretched death

The sickening nature of reality unfolds

In total darkness I shall walk

No light, no guidance

My companion is self-doubt

The path is long and the weight is getting heavy on my bones

Mind wandering

With every step I diverge from my physical self

I want to feel the pain that lingers

Razors slashing through my wrists

A rusty knife separates the tips from my fingers

Lying in a pool of blood

Castigated, scarified, humiliated

Whipped by the flames with memories

I smell the burning of my flesh

It’s not my fault

It’s you who violated me that night time and time again

Whipped by the flames with memories

I smell the burning of my flesh

Illusions of happiness disintegrate

Sanity shattered, ruined forever

Vivid dreams of hands dragging me

Into my own inferno

Crumbled to ashes

Vanished to void

Absorbed by the atmosphere

Enamoured by Death

I’m not afraid to take my final breath

Penetrating, repressing thoughts of suicide

The cold lips of the reaper taste like cyanide

Razors slashing through my wrists

A knife separates the tips from my fingers

Lying in a pool of blood, the emptiness persists

Sanity shattered, ruined forever

Vivid dreams of hands dragging me

Into my own inferno

Crumbled to ashes

Vanished to void

Absorbed by the atmosphere

Misselijkheid, tremoren, verlamming, hallucinatie

Levend begraven, ik voel de druk op mijn borst

Ik heb moeite met ademhalen

Terwijl mijn longen instorten

Waardeloos, mislukt, vergeten

Dit lichaam is een gevangenis voor mijn bewustzijn

Waar ik zal wegrotten en een ellendige dood zal sterven

De misselijkmakende aard van de realiteit ontvouwt zich

In totale duisternis zal ik lopen

Geen licht, geen begeleiding

Mijn metgezel twijfelt aan zichzelf

Het pad is lang en het gewicht wordt zwaar op mijn botten

gedachten afdwalen

Met elke stap wijk ik af van mijn fysieke zelf

Ik wil de pijn voelen die blijft hangen

Scheermessen snijden door mijn polsen

Een roestig mes scheidt de punten van mijn vingers

Liggend in een plas bloed

Gekastijd, vernederd, vernederd

Door de vlammen geslagen met herinneringen

Ik ruik het branden van mijn vlees

Het is niet mijn schuld

Jij bent het die me die nacht keer op keer heeft geschonden

Door de vlammen geslagen met herinneringen

Ik ruik het branden van mijn vlees

Illusies van geluk vallen uiteen

Sanity verbrijzeld, voor altijd geruïneerd

Levendige dromen van handen die me slepen

In mijn eigen inferno

Verkruimeld tot as

Verdwenen tot ongeldig

Geabsorbeerd door de atmosfeer

Verliefd op de dood

Ik ben niet bang om mijn laatste adem uit te blazen

Indringende, onderdrukkende gedachten aan zelfmoord

De koude lippen van de maaier smaken naar cyanide

Scheermessen snijden door mijn polsen

Een mes scheidt de punten van mijn vingers

Liggend in een plas bloed, blijft de leegte bestaan

Sanity verbrijzeld, voor altijd geruïneerd

Levendige dromen van handen die me slepen

In mijn eigen inferno

Verkruimeld tot as

Verdwenen tot ongeldig

Geabsorbeerd door de atmosfeer