Self Inflicted Violence - Venom Prison

Do you ever look in the mirror and don’t recognise yourself?

I stare into my eyes and they don’t stare back at me

Who are you?

Who lives in this body that I tried to escape for so long?

They say you realise what you had when it’s already gone

Screaming in silence, indulging in pain

Is this I, or am I going insane?

Forcing needles down my throat, internal bleeding

Is this reality or am I only dreaming?

Etched by the eternal tears of sadness

My face feels sticky as my flesh disintegrates

Who ought to save me from this madness?

A cry of anguish resonates as I dissipate

I’m forcing needles down my throat

But I feel numb and I want to hurt again

Remember the little knife you gave me to protect myself?

It’s cutting up my stomach before I stick it in my leg

My wounds are oozing woe but I feel nothing instead

Time to move on, we have no time to wallow in regret

It’s all in my head

Screaming in silence, indulging in pain

Is this I, or am I going insane?

I don’t remember the last time I felt happy

Maybe I was born with the urge to dwell in pain

I take the pill that promised to lift the sorrow

But I feel numb and I want to hurt again

I want to hurt again

I’m forcing needles down my throat, feel numb

I’m forcing needles down my throat, feel numb

Kijk je wel eens in de spiegel en herken je jezelf niet?

Ik staar in mijn ogen en ze staren niet terug naar mij

Wie ben jij?

Wie woont er in dit lichaam waaraan ik zo lang heb geprobeerd te ontsnappen?

Ze zeggen dat je beseft wat je had als het al weg is

Schreeuwen in stilte, toegeven aan pijn

Ben ik dit, of word ik gek?

Naalden in mijn keel duwen, inwendige bloedingen

Is dit de realiteit of droom ik alleen maar?

Geëtst door de eeuwige tranen van verdriet

Mijn gezicht voelt plakkerig aan terwijl mijn vlees uiteenvalt

Wie zou mij van deze waanzin moeten redden?

Een kreet van angst weerklinkt als ik verdrijf

Ik duw naalden in mijn keel

Maar ik voel me verdoofd en ik wil weer pijn doen

Herinner je je het mesje nog dat je me gaf om mezelf te beschermen?

Het snijdt mijn maag door voordat ik het in mijn been steek

Mijn wonden sijpelen wee maar ik voel niets in plaats daarvan

Tijd om verder te gaan, we hebben geen tijd om te wentelen in spijt

Het zit allemaal in mijn hoofd

Schreeuwen in stilte, toegeven aan pijn

Ben ik dit, of word ik gek?

Ik kan me niet herinneren wanneer ik me voor het laatst gelukkig voelde

Misschien ben ik geboren met de drang om in pijn te blijven

Ik neem de pil die beloofde het verdriet op te heffen

Maar ik voel me verdoofd en ik wil weer pijn doen

Ik wil opnieuw pijn doen

Ik duw naalden in mijn keel, voel me verdoofd

Ik duw naalden in mijn keel, voel me verdoofd