The Expression of the Arrogant God - Vassline

The cycle of countless lives.

The value of individual things.

The conversation with the surroundings.

And the absence of the humanity and reality.

Regulations from a lonely solitude.

An accidental prayer from a special structure.

Puking Blood.

Stains on my hands are the seeds I saw.

The reflections comes in is almost nothing.

My tears concerning it is a unit that has everything.

Where is the end of this thinking?

Does everything truly exists?

Is it the expression of the arrogant God?

Is it the expression of the arrogant God?

De cyclus van talloze levens.

De waarde van individuele dingen.

Het gesprek met de omgeving.

En de afwezigheid van de menselijkheid en realiteit.

Regelgeving vanuit een eenzame eenzaamheid.

Een toevallig gebed van een speciale structuur.

Bloed kotsen.

Vlekken op mijn handen zijn de zaden die ik zag.

De reflecties die binnenkomen, zijn bijna niets.

Mijn tranen hierover is een apparaat dat alles heeft.

Waar is het einde van dit denken?

Bestaat alles echt?

Is het de uitdrukking van de arrogante God?

Is het de uitdrukking van de arrogante God?