Saddest End of One Fine Morning - Vassline

Talking to me?

Or to someone else?

I’m the only one here.

Who the fuck are you talking to?

«The end or not», they said.

«Myself or not», I said.

Hundreds of myself

Calling out my name.

I pray, «Disappear, make the world disappear.»

I closed my eyes for a while and they’re gone.

The light illuminates before my eyes is that of sun.

Am I still alive?

God, no.

It can’t be!

This must be a dream.

«A dream of not?!», I cried.

«Myself or not?!», I cried.

Well, I am still here like a last blessing.

Sun showers pour and it’s morning, again… it’s morning, again…

Met mij praten?

Of aan iemand anders?

Ik ben de enige hier.

Met wie praat je verdomme?

"Het einde of niet", zeiden ze.

«Ikzelf of niet», zei ik.

Honderden van mezelf

Mijn naam roepen.

Ik bid: "Verdwijn, laat de wereld verdwijnen."

Ik heb mijn ogen een tijdje gesloten en ze zijn weg.

Het licht dat voor mijn ogen oplicht, is dat van de zon.

Leef ik nog?

God nee.

Het kan niet zijn!

Dit moet een droom zijn.

«Een droom van niet?!», riep ik.

«Mijzelf of niet?!», riep ik.

Nou, ik ben hier nog steeds als een laatste zegen.

Zonnebuien stromen en het is weer ochtend... het is weer ochtend...