Sballi ravvicinati del 3° tipo - Vasco Rossi

E centomila occhi si voltarono

A guardare il cielo

Con un sospiro leggero

Da quella parte, sì, è da quella parte che

Sarebbero venuti loro

L’aveva detto il vecchio pazzo

Che abitava il monte

Nessuno aveva dubitato

Delle sue parole

Avevano bisogno di loro

Sarebbero venuti in volo

E centomila cuori cominciarono

A sondare il cielo

Con un sospiro leggero

Da quella parte, sì, è da quella parte

Che sarebbero venuti loro

Non c’era che aspettare fino all’alba

Con pazienza e rassegnazione

Avrebbero risolto tutto quanto loro

Senza fare il minimo rumore

Avevano bisogno di loro

Sarebbero venuti in volo

E centomila mani cominciarono

Ad alzarsi verso il cielo

Si stava già facendo giorno

E non era arrivato nessuno

Non si poteva più aspettare invano

Qualcuno già diceva

Che non esistevano nemmeno

Dovevano fare da loro

Fu allora che presero

Il volo…

En honderdduizend ogen draaiden zich om

Naar de lucht kijken

Met een lichte zucht

Daar, ja, dat is waar

Ze zouden komen

De gekke oude man had het gezegd

Wie bewoonde de berg?

Niemand had getwijfeld

van zijn woorden

Ze hadden ze nodig

Ze zouden komen vliegen

En honderdduizend harten begonnen

Om de lucht te onderzoeken

Met een lichte zucht

Op die manier, ja, zo is het

Dat ze zouden komen

Er zat niets anders op dan te wachten tot het ochtendgloren

Met geduld en berusting

Ze zouden ze allemaal hebben opgelost

Zonder het minste geluid te maken

Ze hadden ze nodig

Ze zouden komen vliegen

En honderdduizend handen begonnen

Om naar de hemel te stijgen

Het begon al te dagen

En er was niemand gekomen

We konden niet meer tevergeefs wachten

Iemand zei al

Ze bestonden niet eens

Ze moesten het voor hen doen

Dat was toen ze namen

De vlucht…