La noia - Vasco Rossi

La noia, la noia, la noia, la noia, la noia

Io non ci vivo più, restaci tu qui!

Soffrirò di nostalgia

Ma devo uscire fuori da qui

Io devo, io devo, io devo, io devo!

E come dicevi tu: «tornerai qui

Solo quando avrai bruciato tutto

Solo allora sì»

E la noia, la noia, la noia

Che hai lasciato qui

Quella noia che c’era nell’aria

Che c’era nell’aria allora è ancora qui

È qui che ti aspetta sai

E tu ora non puoi certo più scappare

Come hai fatto allora

Ora sai che vivere

Non è vero che c'è sempre da scoprire

E che l’infinito è strano, ma per noi, sai

Tutto l’infinito finisce qui

Verveling, verveling, verveling, verveling, verveling

Ik woon daar niet meer, jij blijft hier!

Ik zal last hebben van nostalgie

Maar ik moet hier weg

Ik moet, ik moet, ik moet, ik moet!

En zoals je zei: "je komt hier terug"

Pas als je alles hebt verbrand

Alleen dan ja"

En verveling, verveling, verveling

Dat je hier bent vertrokken

Die verveling die in de lucht hing

Wat er toen in de lucht hing, is er nog steeds

Dit is waar het op je wacht, weet je

En nu kun je zeker niet meer ontsnappen

Hoe heb je het dan gedaan

Nu weet je wat je moet leven

Het is niet waar dat er altijd iets te ontdekken is

En die oneindigheid is vreemd, maar voor ons, weet je

Alle oneindigheid eindigt hier