La Favola Antica - Vasco Rossi

C’era una volta una favola antica

Quasi da tutti ormai dimenticata

Che continuava a volare nell’aria

Aspettando colui

Che l’avrebbe di nuovo narrata

Era una favola vecchia

Un poco svanita

Come un barattolo

Di aranciata aperta

Ma non voleva rassegnarsi

E cercava di «non dimenticarsi»!

Parlava di una bambina bionda

Che non voleva dormire da sola

E la sua mamma poverina

Doveva starle sempre vicina

Un giorno venne una bella signora

Tutta vestita di luce viola

Prese la mamma per la mano

E la port lontano, lontano

La bimba pianse 100 sere

Poi si stanc

E si addorment

Quando il mattino

La venne a svegliare

Con un bellissimo raggio di sole

Vide la mamma poverina

Che sotto un albero dormiva

E la signora vestita di viola

Disse «non devi pi avere paura…

Di restare sola»

C’era una volta una favola antica

Quasi da tutti ormai dimenticata

Che continuava a volare nell’aria

Aspettando colui che l’avrebbe

Di nuovo narrata

Era una favola vecchia

Era poco svanita

Come un barattolo

Di aranciata aperta

E per non essere dimenticata

Divent vera…

Divent!

oh oh oh!

… la vita!

Er was eens een oud sprookje

Bijna iedereen is het nu vergeten

Dat bleef maar in de lucht vliegen

Wachten op hem

Dat hij het nog een keer zou hebben verteld

Het was een oud sprookje

Een beetje vervaagd

als een pot

Van open sinaasappelsoda

Maar hij wilde niet zelf ontslag nemen

En hij probeerde "niet te vergeten"!

Het ging over een blond meisje

Dat ze niet alleen wilde slapen

En zijn arme moeder

Hij moest altijd dicht bij haar zijn

Op een dag kwam er een mooie dame

Allemaal gekleed in paars licht

Hij nam mama bij de hand

En hij nam haar ver, ver weg

De baby huilde 100 avonden

Toen werd hij moe

En viel in slaap

Wanneer in de ochtend?

Hij kwam om haar wakker te maken

Met een prachtig zonnestraaltje

Hij zag de arme moeder

Wie sliep onder een boom

En de dame gekleed in paars

Hij zei: "je hoeft niet meer bang te zijn...

Alleen zijn "

Er was eens een oud sprookje

Bijna iedereen is het nu vergeten

Dat bleef maar in de lucht vliegen

Wachten op degene die het zou hebben

Opnieuw overgeleverd

Het was een oud sprookje

Het was gewoon vervaagd

als een pot

Van open sinaasappelsoda

En niet te vergeten

Waar geworden...

Werd!

Oh Oh oh!

… het leven!