Halcyon Age - Vansire

It’s one hazy panoply

Recount this halcyon age

I turn to Anthony

When he turned to Karleinz and Cage

But no one’s really there

Does that mean it’s done in vain

If no one really cares

I’m back to acting strange

Like Daniel Johnston in Texas

At some point in the eighties

Passing out his cassettes with

The j-card that he drew oh did he ever expect it

I guess it’s just what happens when the music’s a respite

The world is so appalling and you come to detest it

And you could say that I was nervous then

Fairly awkward now

Leave the speakers loud

When you feel self doubt

If there’s any chance

That we’d still hang out

We could detail dreams

While we stare at passing clouds

Het is een wazige panoply

Vertel deze halcyon-tijdperk

Ik wend me tot Anthony

Toen hij zich tot Karleinz en Cage wendde

Maar niemand is er echt

Betekent dat dat het tevergeefs is gedaan?

Als niemand er echt om geeft

Ik doe weer raar

Zoals Daniel Johnston in Texas

Ergens in de jaren tachtig

Zijn cassettes uitdelen met

De j-card die hij trok oh had hij dat ooit verwacht?

Ik denk dat het precies is wat er gebeurt als de muziek een uitstel is

De wereld is zo verschrikkelijk en je gaat er een hekel aan hebben

En je zou kunnen zeggen dat ik toen nerveus was

Best onhandig nu

Laat de luidsprekers luid staan

Wanneer je twijfelt aan jezelf

Als er een kans is

Dat we nog steeds rondhangen

We kunnen dromen detailleren

Terwijl we naar voorbijtrekkende wolken staren