Eleven Weeks - Vansire

Since we last spoke

The past eleven weeks

The stacks of paper left me feeling

Like sentience is not quite what it seems

When we last wrote

It was the sun and me

With cliffs as high and fears as deep

With my magnum opus, my starry-eyed recitative

The color on these trees

It’s like something from a movie

Last night, I smiled

While laughing at a moonbeam

We’re all moving

I felt awoke

Our summer music spree

My reflections on being cut free

It’s turning out to be the strength I need

I hope you know

That there’s still joy for me

In fleeting moments, I take relief

In my suspicion that these past months were a dream

You should see these trees

It’s like something from a movie

And when she smiles

The earth’s no longer moving

The thought’s soothing

Sinds we elkaar voor het laatst hebben gesproken

De afgelopen elf weken

De stapels papier lieten me voelen

Alsof gevoel niet helemaal is wat het lijkt

Toen we voor het laatst schreven

Het was de zon en ik

Met kliffen zo hoog en angsten zo diep

Met mijn magnum opus, mijn recitatief met sterrenogen

De kleur op deze bomen

Het is net iets uit een film

Gisteravond glimlachte ik

Terwijl je lacht om een ​​maanstraal

We gaan allemaal verhuizen

Ik voelde me wakker

Onze zomer muziek spree

Mijn reflecties over vrijkomen

Het blijkt de kracht te zijn die ik nodig heb

Ik hoop dat je het weet

Dat er nog steeds vreugde voor mij is

Op vluchtige momenten neem ik opluchting

In mijn vermoeden dat de afgelopen maanden een droom waren

Je zou deze bomen moeten zien

Het is net iets uit een film

En als ze lacht

De aarde beweegt niet meer

De gedachte is rustgevend