Black Wings of Hate - Van Canto

Standing at the abyss another path’s ending down here.

Still I bear the storm inside blurring my eyes.

Banishing the farewell-cut, deep in my heart with the fear

of another black cruel decision of life.

Now I feel the pain of the ripping wound that never heals.

Gimme water, I throw the needle away.

Do I have to pay this price that old absess reveals?

Take the time to have a rethink bout my days.

No!

You are afraid, it is too late.

There is no time to win your life.

And what remains flows in your veins.

Come closer yeah — I am the fight.

When the light is breaking through my disease

dark ones are gaining their heir.

Turning winds are hearing your silent scream.

My love and lack of despair.

I have been the one who was drowning in this lake of tears.

Now I have the last time to borrow advice.

Starring at the crossroad of life-history of my fears.

I’ll be on my way when the flame becomes ice.

No!

You are afraid, it is too late.

There is no time to win your life.

And what remains flows in your veins.

Come closer yeah — I am the fight.

When the light is breaking through my disease

dark ones are gaining their heir.

Turning winds are hearing your silent scream.

My love and lack of despair.

And I will return from death and your emptiness.

Crowbars are crumbling the gate.

Cross the lines, another red shining vein

clipping my black wings of hate.

Staand bij de afgrond eindigt hier een ander pad.

Toch draag ik de storm van binnen die mijn ogen wazig maakt.

Het afscheid verbannen, diep in mijn hart met de angst

van een andere zwarte wrede beslissing van het leven.

Nu voel ik de pijn van de scheurende wond die nooit geneest.

Geef me water, ik gooi de naald weg.

Moet ik deze prijs betalen die oude abces onthult?

Neem de tijd om na te denken over mijn dagen.

Nee!

Je bent bang, het is te laat.

Er is geen tijd om je leven te winnen.

En wat overblijft stroomt in je aderen.

Kom dichterbij ja — ik ben het gevecht.

Wanneer het licht door mijn ziekte heen breekt

duisteren krijgen hun erfgenaam.

Draaiende winden horen je stille schreeuw.

Mijn liefde en gebrek aan wanhoop.

Ik ben degene geweest die verdronk in dit meer van tranen.

Nu heb ik de laatste keer om advies te lenen.

Starring op het kruispunt van de levensgeschiedenis van mijn angsten.

Ik kom eraan als de vlam ijs wordt.

Nee!

Je bent bang, het is te laat.

Er is geen tijd om je leven te winnen.

En wat overblijft stroomt in je aderen.

Kom dichterbij ja — ik ben het gevecht.

Wanneer het licht door mijn ziekte heen breekt

duisteren krijgen hun erfgenaam.

Draaiende winden horen je stille schreeuw.

Mijn liefde en gebrek aan wanhoop.

En ik zal terugkeren uit de dood en jouw leegte.

Koevoeten brokkelen de poort af.

Cross the lines, weer een rode glanzende ader

het knippen van mijn zwarte vleugels van haat.