St. Anthony - Vagrants

I never thought that things would end up like this

But, now I know I was wrong

It’s been this way for so long

Hands shaking, heart racing

It’s been a lonely road

Can I live this way, always feeling the shadow of your ghost?

Will you walk back through the door, just like before?

I’ve become so used to this weight bringing me down (just bring me down)

I pray it takes hold and it drags me through the ground

I can feel your eyes burning holes right through me

I’m not the man that I used to be

This bastard inside has taken over me

I’m not the man that I used to be

(Do you recognize me?)

This bastard inside has taken over me

(Do you see?)

These days feel just like weeks

The light it sinks, while the darkness peaks

I can’t seem to shake this feeling

So, I find myself asking…

«Have you had enough time to hate me?»

«Have I broken you up enough?»

I guess that I just don’t fucking understand

What it is to love

Ik had nooit gedacht dat dingen zo zouden eindigen

Maar nu weet ik dat ik ongelijk had

Het is al zo lang zo

Trillende handen, hartkloppingen

Het is een eenzame weg geweest

Kan ik op deze manier leven, altijd de schaduw van je geest voelen?

Loop je weer door de deur, net als voorheen?

Ik ben er zo aan gewend geraakt dat dit gewicht me naar beneden haalt (breng me gewoon naar beneden)

Ik bid dat het houvast krijgt en me door de grond sleept

Ik kan je ogen brandende gaten dwars door me heen voelen

Ik ben niet de man die ik vroeger was

Deze klootzak van binnen heeft me overgenomen

Ik ben niet de man die ik vroeger was

(Herken je mij?)

Deze klootzak van binnen heeft me overgenomen

(Zie je?)

Deze dagen voelen als weken

Het licht zakt, terwijl de duisternis piekt

Ik kan dit gevoel niet van me afschudden

Dus ik betrap mezelf erop dat ik me afvraag...

«Heb je genoeg tijd gehad om me te haten?»

«Heb ik je genoeg uit elkaar gehaald?»

Ik denk dat ik het verdomme gewoon niet begrijp

Wat het is om lief te hebben