Nymphonie - Unzucht

Ihre Welt schien längst verloren

Nichts machte einen Sinn

Doch aus den Zweifeln dieser Zeit

Erwuchs ein starkes Kind

War es zu viel, war es zu weit

Für den Leichtsinn unserer Zeit

Sie war zu einzigartig

Um nur den anderen zu gefallen

Die dich zwingen, ihrem Weg zu folgen

Um mit ihnen zu fallen

Bis sie sich weiterdrehte

War diese Welt ihr trautes Heim

Bevor sie Krallen zeigte

War sie scheinbar nie allein

Und sie läuft bis zum Rand

In Gedanken Hand in Hand

Die Augen groß, von Herzen rein

Bereit, die Götter anzuschreien

Und sie fragt nicht nach dem Sinn

Findet alles nicht mehr schlimm

Nimmt Gedanken in den Mund

Und sinkt langsam auf den Grund

Das Heer der tief Enttäuschten

Ist gefangen im Selbstbetrug

Weil sie ihren Traum verkauften

Das Leben als Trauerzug

Die große Unbekannte

Die uns wild durchs Leben trieb

War es nur die Angst vorm Ende

Haben wir je geliebt?

Die Saat der Wahrheit war in Sünde neu geboren

Ihr strahlendes Lächeln ist für immer eingefroren

Die goldene Kugel ihrer Jugend ging verloren

In dieser Zeit, in dieser Welt bleibt keine Seele ungeschoren

Haar wereld leek lang verloren

Niets klopte

Maar uit de twijfels van deze tijd

Opgegroeid als een sterk kind

Als het te veel was, was het te ver

Voor de roekeloosheid van onze tijd

Ze was te uniek

Gewoon om de anderen te plezieren

Dwing je om hun pad te volgen

Om met hen te vallen

Tot ze bleef draaien

Was deze wereld haar lieve thuis

Voordat ze klauwen liet zien

Blijkbaar was ze nooit alleen

En ze rent naar de rand

Hand in hand in gedachten

Grote ogen, puur hart

Klaar om tegen de goden te schreeuwen

En ze vraagt ​​niet naar de betekenis

Vind het niet meer erg

Legt gedachten in zijn mond

En zakt langzaam naar de bodem

Het leger van de diep teleurgestelde

Is gevangen in zelfbedrog

Omdat ze hun droom hebben verkocht

Het leven als een begrafenisstoet

De grote onbekende

Wie heeft ons wild door het leven gedreven

Was het alleen de angst voor het einde?

hebben we ooit liefgehad?

Het zaad van de waarheid werd opnieuw geboren in zonde

Haar stralende lach is voor altijd bevroren

De gouden bal van haar jeugd was verloren

In deze tijd, in deze wereld, blijft geen ziel ongedeerd