This Dark Day - Until Death Overtakes Me

Tore my hope away, left nothing within — hollow, scarred forever.

And their eyes never cease to look, the laughter goes on,

Inside my mind.

Every dream they tear apart.

My own belief against the masses.

Praise their own empty lives, they are

shallow gods.

Force me to believe their lies, infesting

Me with self-hate.

Self-hate is opening my veins, killing my mind.

Neverending self-destruction, neverending this hurt.

Want me To die, want me to weep, so many of them against my mind — torturing my dreams.

I rather weep eternally, than join your mindless optimism, I rather die now,

than ever be a part of your sick world.

I try to Forget all this pain, deny all the hurt, deny my own pity life.

The gentle dance — to caress, infest, a gate in my mind towards another life,

this one already forgotten.

Never have to look at Them again.

Breeding as the beasts that they are.

Procreate — promutate — why

wona’t you just become extinct.

The raging hate kept me here for another dark day, hating myself, hating them,

who denied my life and love.

The anger towards

This world burns and grows within, together with my facination and my desire

for Death.

Verscheurde mijn hoop, liet niets achter - hol, voor altijd getekend.

En hun ogen houden nooit op te kijken, het gelach gaat door,

In mijn gedachtes.

Elke droom verscheuren ze.

Mijn eigen geloof tegen de massa.

Prijs hun eigen lege leven, dat zijn ze

ondiepe goden.

Dwing me om hun leugens te geloven, teisteren

Ik met zelfhaat.

Zelfhaat is het openen van mijn aderen, het doden van mijn geest.

Nooit eindigende zelfvernietiging, nooit eindigende deze pijn.

Wil je dat ik sterf, wil je dat ik huil, zovelen van hen tegen mijn geest - die mijn dromen martelen.

Ik huil liever eeuwig, dan me bij je hersenloze optimisme aan te sluiten, ik sterf liever nu,

dan ooit deel uitmaken van je zieke wereld.

Ik probeer al deze pijn te vergeten, alle pijn te ontkennen, mijn eigen medelijdende leven te ontkennen.

De zachte dans - om te strelen, te besmetten, een poort in mijn geest naar een ander leven,

deze al vergeten.

Je hoeft ze nooit meer te bekijken.

Fokken als de beesten die ze zijn.

Procreate — — promuteren — waarom

ga je niet gewoon uitsterven.

De woedende haat hield me hier nog een donkere dag, ik haatte mezelf, haatte hen,

die mijn leven en liefde ontkende.

de woede jegens

Deze wereld brandt en groeit van binnen, samen met mijn fascinatie en mijn verlangen

voor de dood.