They Never Hope - Until Death Overtakes Me

Dead trees rise from the snow

This is where my path leads me

Leads me to misery

They lost their name

They will never dream, never hope

Without words they accept my life

Desire for endless moments in your arms

Evoken by one look in your eyes

Now there is only the winda’s embrace

Enchanting voice from sweet lips

I wona?

Tt hear again…

Only the sad whisper from the cold waste

Dead trees turn to dust

Covered with eternal snow

I will never dream, never hope again

This is where my path lead me

To misery so cold… to the end

And I will never return

Dode bomen rijzen op uit de sneeuw

Dit is waar mijn pad me naartoe leidt

Leidt me tot ellende

Ze zijn hun naam kwijt

Ze zullen nooit dromen, nooit hopen

Zonder woorden accepteren ze mijn leven

Verlangen naar eindeloze momenten in je armen

Opgewekt door één blik in je ogen

Nu is er alleen nog de omhelzing van de winda

Betoverende stem van zoete lippen

Ik wil?

Ik hoor nog een keer...

Alleen het droevige gefluister van het koude afval

Dode bomen veranderen in stof

Bedekt met eeuwige sneeuw

Ik zal nooit dromen, nooit meer hopen

Dit is waar mijn pad me naartoe leidt

Naar ellende zo koud ... tot het einde

En ik zal nooit meer terugkeren