Nihilistic Theorem - Unfathomable Ruination

Omens of obliteration speak to us

Yet here we stand endowed, with the insidious belief

Of further existence, beyond the cosmic void

For withdrawal has subjugated us

Through the discipline of a long-dead culture

And the collective madness, of denying inevitable change

Corpses fall like burnt leaves

Yet it’s good I haven’t known, beyond the boon

That sheds a glimpse of divine indifference

Sentient beings proved to be a dysfunctional singularity

In the quantum evolution

Grasping reality through the illusions

Left behind by social engineering

The world is a savage garden where things are born and die

Where suffering, is irrelevant to the endless dispute

Between cycles of death and creation

The overarching connections between elements

Is nothing but deception of a superior purpose

That bonds us to fluids and flesh

Voortekenen van vernietiging spreken tot ons

Maar hier staan ​​we begiftigd, met het verraderlijke geloof

Van verder bestaan, voorbij de kosmische leegte

Voor terugtrekking heeft ons onderworpen

Door de discipline van een lang geleden uitgestorven cultuur

En de collectieve waanzin van het ontkennen van onvermijdelijke verandering

Lijken vallen als verbrande bladeren

Maar het is goed dat ik het niet heb geweten, buiten de zegen

Dat werpt een glimp van goddelijke onverschilligheid op

Gevoelige wezens bleken een disfunctionele singulariteit te zijn

In de kwantumevolutie

De werkelijkheid door de illusies grijpen

Achtergelaten door social engineering

De wereld is een woeste tuin waar dingen worden geboren en sterven

Waar lijden niet relevant is voor het eindeloze geschil

Tussen cycli van dood en schepping

De overkoepelende verbindingen tussen elementen

Is niets anders dan bedrog van een hoger doel?

Dat bindt ons aan vloeistoffen en vlees