Первая песня - Труд

Я помню, детстве я смотрел мультфильм

Про то, как несколько зверей собрались на прогулку

Весь день они гуляли, веселились, пели

И небо щедро освещало тех, кто выглядел как зверь

Хотя бы еле-еле

Под вечер же отправились назад

Большою, дружною толпой

И каждый друг другого провожал

И защищал от тьмы его собой

Почти уже совсем стемнело

Все звери разошлись, сидят в своих уютных норах

Закат стремится вниз

Тигрёнка дом был дальше всех

Дорога далека

Он шёл один до самого конца,

А за спиной его чернели небеса

Средь диких прерий весело идти

Когда вас много, вы сильны,

Но каково в пустыне одному под вечер оказаться?

Я замирал перед телеэкраном

Мне было очень страшно

Дойдет ли он?

Найдет ли он свой дом?

Один!

В ночи!

Кричи там не кричи —

В стране зверей нельзя надеяться на помощь

Уж сколько лет прошло

И сколько раз я брел один домой в такой же темноте

И образы из детства с такой же яркостью, с такой же глубиной, С такой же силой

являлись мне

Теперь уж понимаю: боялся я тогда не за тигрёнка

Скорее за самого себя

Ведь чувство одиночества, покинутости, страха

Впервые показались тогда мне

Во всей своей свинцовой красоте

Ik herinner me dat ik als kind naar een tekenfilm keek

Over hoe verschillende dieren samenkwamen voor een wandeling

De hele dag liepen ze, hadden plezier, zongen

En de lucht verlichtte royaal degenen die eruitzagen als een beest

in ieder geval nauwelijks

In de avond gingen we terug

Grote, vriendelijke menigte

En elke vriend zag de ander af

En beschermde hem tegen de duisternis met zichzelf

Het is bijna helemaal donker

Alle dieren zijn verspreid, zittend in hun knusse holen

De zonsondergang gaat onder

Het huis van de tijgerwelp was het verst weg

De weg is ver

Hij liep alleen tot het einde,

En achter hem werd de lucht zwart

Het is leuk om tussen de wilde prairies te wandelen

Als jullie met velen zijn, ben je sterk

Maar hoe is het om 's avonds alleen in de woestijn te zijn?

Ik verstijfde voor het tv-scherm

ik was erg bang

Zal hij komen?

Zal hij zijn thuis vinden?

Een!

In de nacht!

Schreeuw daar niet schreeuwen -

In het land van de dieren kan men niet hopen op hulp

Hoeveel jaar zijn verstreken?

En hoe vaak ben ik alleen naar huis gelopen in dezelfde duisternis

En beelden uit de kindertijd met dezelfde helderheid, met dezelfde diepte, met dezelfde kracht

verscheen aan mij

Nu begrijp ik het: ik was toen niet bang voor het tijgerwelpje

Liever voor mezelf

Immers, het gevoel van eenzaamheid, verlatenheid, angst

Voor het eerst verschenen ze aan mij

In al zijn loden schoonheid