Terminus - Trigger the Bloodshed

Genuflected, with misty pallid eyes, a procession of survivors invoke

Their own euthanistic last rites, the postulation of eternal rest unscathing

In a benevolent subhuman conduct, they leave themselves hung as a warning

Our future if now, our future is never, our future is dead

Paralytic, suspended in the harsh winds above the once soaring edifices,

now razed

The remains floating in a hadean paradise, laying in the once fecund soil

The foundations that bore the weight of a past assiduous mankind

Could not support that which we became, an industrial biotic machine

Crushing all mother nature has sheltered from us, drawing on

Everything she found strength for

Pulling the fear of God into humanity, oppressing the ever broadening populace

With her metaphysical cataclysms

Our future is now, our future is never, our future is dead

The aeon of recession has stricken

And will reduce mankind to mourning

Torching stramping, drowning, asphyxiating

And humanities mindless abolishment, a force has been bred

Rapidly escalating, enveloping us, carnivorously putting itself to perpetual end

Merciless is the lord reigning in his sky

Watching as humanity scrapes its way to die

The scornful eye of providence fucks us into ill being

Expatriated into hate from a balanced state of pity

The last remaining city will be immolated

Our future is now, our future is never, our future is dead

Geknikt, met mistige, bleke ogen, roept een stoet van overlevenden op:

Hun eigen euthanistische laatste riten, de postulatie van eeuwige rust onschadelijk

Bij een welwillend onmenselijk gedrag laten ze zichzelf ophangen als een waarschuwing

Onze toekomst als nu, onze toekomst is nooit, onze toekomst is dood

Verlamd, zwevend in de harde wind boven de eens zo hoge gebouwen,

nu met de grond gelijk gemaakt

De overblijfselen drijven in een hadesisch paradijs, liggend in de eens zo vruchtbare grond

De fundamenten die het gewicht droegen van een ijverige mensheid uit het verleden

Kon niet ondersteunen wat we werden, een industriële biotische machine

Het verpletteren van alle moeder natuur die ons heeft beschermd, voortbouwend op

Alles waar ze kracht voor vond

De vrees voor God in de mensheid trekken, de steeds groter wordende bevolking onderdrukkend

Met haar metafysische rampen

Onze toekomst is nu, onze toekomst is nooit, onze toekomst is dood

De eon van recessie is geslagen

En zal de mensheid tot rouw brengen

Brandend krampachtig, verdrinkend, verstikkend

En geesteloze afschaffing van geesteswetenschappen, er is een kracht gefokt

Snel escalerend, ons omhullend, vleesetend een eeuwigdurend einde makend

Genadeloos is de heer die regeert in zijn lucht

Kijken hoe de mensheid zich een weg baant om te sterven

Het minachtende oog van de voorzienigheid maakt ons ziek

Geëxpatrieerd in haat vanuit een evenwichtige staat van medelijden

De laatst overgebleven stad wordt geofferd

Onze toekomst is nu, onze toekomst is nooit, onze toekomst is dood