Un extraño más - Triana

Una sombra en el camino

No borró

Una lluvia que no cosechó

Por sí sola

Se marchó del campo solo

A vivir en la ciudad

Oyó voces decir

Que maravilla y tal

Oyó voces cantar

Ya estoy en la ciudad

Ya no importaba el sol

Al amanecer

Ya no quería más

Al campo volver

Aunque así sea

Un extraño más

Pasó el tiempo

Y su otoño llegó

Con la piel marcada

Por el dolor de estar solo

een schaduw op de weg

niet gewist

Een regen die niet oogstte

op zichzelf

Hij verliet het veld alleen

In de stad wonen

hoorde stemmen zeggen

Wat geweldig en zo

hoorde stemmen zingen

Ik ben al in de stad

De zon deed er niet meer toe

bij zonsopgang

Ik wilde niet meer

terug naar het veld

Zelfs als het is

nog een vreemdeling

verstreken tijd

En zijn herfst kwam

met gemarkeerde huid

Voor de pijn van het alleen zijn