When There's Nothing Left To Lose - Trial

She’s tried so hard to fit the mold

To embrace the image she’s been sold

She’ll binge and purge to fill her soul but she’s wasting away

He thinks the cure for his frustration lies

In the battering of what he despises

The children face his ruthless eyes

They’ll grow up blind with tears of rage

In agony eternally but are we praticing our hunger well?

Cowering in corners

Can we find freedom beneath the blows?

Crawling like roaches awaiting mercy from the merciless

Decimated alienated with nothing left to lose

Left to die alone he fights disgrace

Not immune even to the fear he’ll face

As he comes to know that he’s been condemned

By those who profit from his pain

Her golden years have rusted through

And now there’s nothing left for her to do

But to demand the respect she longed for in her youth

And hope that when her time comes

She will not have died in vain

Are the poisons we endorse worth more then our flesh?

Is the only peace we’ll know awaiting us in death?

I’ve reached the limit there is nothing left to lose

Yet a choice still remains a choice still remains to survive

I claim this life

I claim this hope

I claim these horrors for my own

I claim it all

Ze heeft zo haar best gedaan om in de mal te passen

Om het beeld te omarmen dat ze is verkocht

Ze zal binge en zuiveren om haar ziel te vullen, maar ze wegkwijnen weg

Hij denkt dat de remedie voor zijn frustratie ligt

In het mishandelen van wat hij veracht

De kinderen kijken zijn meedogenloze ogen aan

Ze zullen blind opgroeien met tranen van woede

Eeuwig in doodsangst, maar oefenen we onze honger goed uit?

Ineengedoken in hoeken

Kunnen we vrijheid vinden onder de slagen?

Kruipend als kakkerlakken wachtend op genade van de genadelozen

Gedecimeerd vervreemd met niets meer te verliezen

Alleen achtergelaten om te sterven, vecht hij tegen schande

Zelfs niet immuun voor de angst waarmee hij te maken krijgt

Als hij erachter komt dat hij is veroordeeld

Door degenen die profiteren van zijn pijn

Haar gouden jaren zijn doorgeroest

En nu hoeft ze niets meer te doen

Maar om het respect te eisen waar ze in haar jeugd naar verlangde

En hopen dat wanneer haar tijd komt

Ze zal niet voor niets zijn gestorven

Zijn de vergiften die we onderschrijven meer waard dan ons vlees?

Is de enige vrede die we zullen kennen die op ons wacht in de dood?

Ik heb de limiet bereikt, er is niets meer te verliezen

Toch blijft een keuze nog steeds een keuze om te overleven

Ik claim dit leven

Ik claim deze hoop

Ik claim deze verschrikkingen voor mezelf

Ik claim het allemaal