Legacy - Trial

With empty minds and vacant stares

Our lifeless generation is drawn

Toward the illusions of endless offered bait

The same selective vision

Let boxcars carry millions to their cremation

Inaction masked by pseudo satisfaction

So many lives have burned away

«another night with nothing to do» is an infection

When anger has no motive and force has no direction

A lack of self control invites every distraction

From the holocausts we’d see and a world in agony

1944 through 1998: children dead at Birkenau

Or Tbetans laid to waste

Excuses become our legacy

Postponing introspection through denial and self rejection

There is no inevitable oppresiion

We are digging our own graves

Afraid of what we feel so our lives remain the same

Uphold the status quo as if there’s someone else to blame

Who will cast away our ashes after we’ve thrown

Ourselves into the flames?

«i can always do it tomorrow»

Well you might as well be dead today

This is my revolution

The epitaph of our collective grave will read that

«work never made us free»

Our strength maintained by never giving in

We have so much to lose so little time left to begin

For even when we’re gone

The effects of our legacy will still remain

So we’ve got to break it

In time alone as the years go by what i feel can’t be denied

When tension builds and nothing gets changed

I strive to understand and redefine this rage

And fight for a new legacy

Met lege geesten en lege blikken

Onze levenloze generatie is getekend

Op weg naar de illusies van eindeloos aangeboden aas

Dezelfde selectieve visie

Laat goederenwagens miljoenen naar hun crematie vervoeren

Inactiviteit gemaskeerd door pseudo-tevredenheid

Er zijn zoveel levens weggebrand

"nog een nacht met niets te doen" is een infectie

Wanneer woede geen motief heeft en kracht geen richting heeft

Een gebrek aan zelfbeheersing nodigt uit tot elke afleiding

Van de holocausts die we zouden zien en een wereld in doodsangst

1944 tot 1998: kinderen dood in Birkenau

Of Tbetanen die worden verspild

Excuses worden onze erfenis

Introspectie uitstellen door ontkenning en zelfafwijzing

Er is geen onvermijdelijke onderdrukking

We graven ons eigen graf

Bang voor wat we voelen, zodat ons leven hetzelfde blijft

Handhaaf de status-quo alsof iemand anders de schuld heeft

Wie zal onze as wegwerpen nadat we hebben gegooid?

Zelf in de vlammen?

"ik kan het morgen altijd doen"

Nou, je kunt vandaag net zo goed dood zijn

Dit is mijn revolutie

Op het grafschrift van ons collectieve graf staat dat:

«werk heeft ons nooit vrij gemaakt»

Onze kracht behouden door nooit toe te geven

We hebben zoveel te verliezen, zo weinig tijd over om te beginnen

Voor zelfs als we weg zijn

De effecten van ons nalatenschap blijven bestaan

Dus we moeten het doorbreken

Alleen al in de tijd, naarmate de jaren verstrijken, kan wat ik voel niet worden ontkend

Wanneer de spanning opbouwt en er niets verandert

Ik streef ernaar deze woede te begrijpen en opnieuw te definiëren

En vecht voor een nieuwe erfenis