Sometime After Sunset - Trey Anastasio

Burn down my bridges I will never need again

It’s impossible to live with them

Planting seeds of restlessness in the minds of lesser men

In the dark of night my shadow withers from my feet

And reveals to me the inner me, leaving no retreat

Leaving no retreat, leaving no retreat

And I scramble backwards, to the bridges I return

Now wish that I had reinforced instead of burned

Overcome, I seek the help of friends that I have spurned

And realize what happened, there is a lesson to be learned

And all your friends around you keep the circle tight

'cause when the music knocks you down, they’ll keep you upright

And though I’m almost certain that this town has got a name

Sometime after sunset, they all become the same

Aometime after sunset, they all become the same

They all become the same

Sometime after sunset

Brand mijn bruggen af ​​die ik nooit meer nodig heb

Het is onmogelijk om met ze samen te leven

Zaadjes van rusteloosheid planten in de hoofden van mindere mannen

In het donker van de nacht verdort mijn schaduw van mijn voeten

En onthult aan mij de innerlijke ik, zonder terug te trekken

Geen retraite achterlaten, geen retraite achterlaten

En ik klauter achteruit, naar de bruggen die ik terugkeer

Nu wou dat ik had versterkt in plaats van verbrand

Overwonnen, ik zoek de hulp van vrienden die ik heb afgewezen

En realiseer je wat er is gebeurd, er is een les om te leren

En al je vrienden om je heen houden de cirkel strak

want als de muziek je neerslaat, houden ze je overeind

En hoewel ik er bijna zeker van ben dat deze stad een naam heeft

Ergens na zonsondergang worden ze allemaal hetzelfde

Ooit na zonsondergang worden ze allemaal hetzelfde

Ze worden allemaal hetzelfde

Ergens na zonsondergang