Las Letanías de Satán - Transmetal

Oh, tú, el más sabio y el más hermoso de los Ángeles

Dios traicionado por la suerte y privado de toda alabanza

Príncipe del exilio, que padece injusticia, y que, aunque

Vencido, te levantas más fuerte

Tú que lo sabes todo rey de lo subterráneo

Familiar curador de la angustia humana

Tú, que aún a los leprosos y a los parias

Malditos despiertas, por amor, el gusto al Paraíso

Oh, tú que de la muerte tu vieja y fiel amante

Engendras la esperanza ¡que loca encantadora!

Tú que das al proscrito esa mirada, calma que

En torno a un patíbulo condena a todo un pueblo

Tú que sabes en qué rincones de tierras envidiadas encierra el Dios celoso

Las piedras más preciadas

Tú, cuya mirada conoce los profundos arsenales donde duerme sepultado

El pueblo de los metales

Tú, cuya larga mano oculta los precipicios al sonámbulo

Que camina errante al borde de los edificios

Tú que magníficamente suavizas los duros huesos del borracho

Empedernido pisado por los caballos

Gloria y loor a tí Satán

En las alturas del Cielo, donde reinas, y en las

Profundidades del Infierno, donde, vencido, sueñas en silencio

Haz que mi alma un día, bajo el Árbol de la

Ciencia, cerca de tí repose, cuando sobre tu frente, igual

Que un Templo nuevo, esparza su ramaje

Tú, que para consolar al hombre frágil que sufre

Nos enseñas a mezclar el salitre y el azufre

Tú que imprimes tu marca

Oh cómplice sutil, en la frente de Creso despiadado y vil

Tú que pones en los ojos y en el corazón de las jóvenes

El culto de las llagas y el amor por los andrajos

Báculo de exiliados, lámpara de inventores

Confesor de colgados y de conspiradores

Padre adoptivo de aquellos que en su negra cólera

Arrojó del Paraíso terrenal el Dios Padre

Oh jij, de wijste en mooiste van de engelen

God verraden door het lot en beroofd van alle lof

Prins van ballingschap, die onrecht lijdt, en die, hoewel

Verslagen, sta je sterker op

Jij die alles weet, koning van de underground

Bekende genezer van menselijk leed

Jij, die zelfs melaatsen en verschoppelingen bent

Verdomme, je wordt wakker, voor liefde, de smaak van het paradijs

Oh, jij die de dood je oude en trouwe minnaar geeft

Je wekt hoop, hoe gek charmant!

Jij die de bandiet die blik geeft, kalmeer dat

Rond een schavot veroordeelt een hele stad

Jij die weet in welke hoeken van benijde landen de jaloerse God opsluit

de meest kostbare stenen

Jij, wiens blik de diepe arsenalen kent waar hij begraven ligt

De stad van metalen

Jij, wiens lange hand de afgronden verbergt voor de slaapwandelaar

Wie loopt er rond aan de rand van gebouwen

Jij die de harde botten van de dronkaard prachtig verzacht?

Verstokte door paarden vertrapt

Glorie en lof aan u Satan

In de hoogten van de hemel, waar je regeert, en in de

Diepten van de hel, waar je, verslagen, in stilte droomt

Maak op een dag mijn ziel, onder de Boom van

Wetenschap, rust bij jou in de buurt, wanneer op je voorhoofd, hetzelfde

Moge een nieuwe tempel zijn takken verspreiden

Jij, die de zwakke man moet troosten die lijdt

Je leert ons hoe we salpeter en zwavel kunnen mengen

Jij die je merk bedrukt

O subtiele medeplichtige, op het voorhoofd van Croesus meedogenloos en gemeen

Jij die in de ogen en in de harten van de jongeren legt

De cultus van zweren en de liefde voor vodden

Het personeel van ballingen, de lamp van de uitvinders

Belijder van opgehangen mannen en samenzweerders

Pleegvader van degenen die in hun zwarte woede

God de Vader verdreven uit het aardse paradijs