Ceveline - Transmetal

Mi enfermedad comenzó…

Cuando fuí presa de tu hipocresía

Fuí escogido para ser un mártir

En tu deforme ritual

Dejaste solo un desastre

En medio de mil sufrimientos

Tu odio me aprisiona

He visto lo que eres en realidad

Ceveline, Ceveline, Ceveline

Detrás de esa máscara

Eres una infeliz arpía

Llevándome a la agonía

Como una esposa infiel

Tragué tu escamio y apatía

Y fuí menos cada día

Dentro de ese corazón estéril

Nunca florecerá la felicidad

Ceveline, Ceveline, Ceveline

Muy adentro como brasa

Arde este sentimiento

Tu cautelosa y fría boca

Me dará un irónico beso

Espero mi turno… un día

En tu regazo me abrigaré

Entonces asqueado de tí

En tu semblante escupiré

Ceveline, Ceveline

Mijn ziekte begon...

Toen ik ten prooi viel aan jouw hypocrisie

Ik werd gekozen om een ​​martelaar te zijn

In je misvormde ritueel

Je hebt alleen een puinhoop achtergelaten

Te midden van duizend lijden

Je haat houdt me gevangen

Ik heb gezien wat je werkelijk bent

Ceveline, Ceveline, Ceveline

achter dat masker

je bent een ongelukkige harpij

leidt me naar doodsangst

als een bedriegende vrouw

Ik heb je scamio en apathie ingeslikt

En ik ging elke dag minder

In dat kale hart

Geluk zal nooit bloeien

Ceveline, Ceveline, Ceveline

Diep van binnen als sintel

Dit gevoel brandt

Je voorzichtige en koude mond

Hij zal me een ironische kus geven

Ik wacht op mijn beurt... op een dag

In jouw schoot zal ik schuilen

Zo ziek van je

In je gelaat zal ik spugen

Ceveline, Ceveline