Necrophiler Sonntag - Totenmond

Blutend verkroch sich die Seele I’m Rausch

Fare ein Schluck auf dem Wstenstein

Kfer und Wrmer verschlungen I’m Magen

Zerfressen zu kaltem Schleim

Feuer das Feuer verbrennt mir, die Augen

Das Holz ist zu feucht fare ein Licht

Kreuzende Finger gebrochen und faulend

Dein Schdel ist hart doch er bricht

Fhlst du das Atmen, sprst du die Erde

Schmeckst du die feuchte Luft

Sieh da sie schweigen — Sieh da, sie trauern

Siehst du die schwarze Gruft

Tausende Wlder der purpuren Monde

Der Tod tanzt den Weg fare ein Ku

Sehnsucht und Trume verbrannt mit den Seelen

Und Gott schwimmt I’m blutigen Flu

Bloedend kroop de ziel weg in bedwelming

Neem een ​​slokje op de woestijnsteen

Insecten en wormen verslonden in de maag

In koud slijm gegeten

Vuur het vuur brandt mijn ogen

Het hout is te vochtig voor een licht

Kruisende vingers gebroken en rottend

Je schedel is hard maar hij breekt

Als je voelt ademen, voel je de aarde

Proef je de vochtige lucht

Zie, ze zijn stil - Zie, ze treuren

Zie je het zwarte graf?

Duizenden bossen met paarse manen

De dood danst de weg fare a ku

Verlangen en dromen brandden met de zielen

En God zwemt in de bloedige rivier