Leichen der Liebe - Totenmond

Nur ich der Einsamste

Im Gluck versinkt

Zauber der Liebe

Mir entgegen stinkt

Sie keimt und regt sich fein

An meiner Brust

Bis aufs Blut gepeitscht

Im Wahn der Lust

Schmerzen und Leid tropft

Aus ihrem Rot

Und ahnt nicht ihren jungen

Schonheit — Tod

Soll ich zum Schmuck

Der Liebe brechen

Oder mich schrecklich

An ihr rachen

Gewoon ik de eenzaamste

Verzonken in geluk

magie van liefde

Stinkt voor mij

Het ontkiemt en roert fijn

op mijn borst

Tot in het bloed geslagen

In de waan van lust

pijn en verdriet druipen

Van haar rood

En verdenkt haar jongen niet

schoonheid — dood

Moet ik naar sieraden gaan?

liefde breken

Of ik verschrikkelijk

Hark naar haar