Penumbra - Torchbearer

Sands brought by storming air

Covering all that was of good

Killing and suffocating any organism

To make fertile lands unborn

Nothing so painful

As a hole filled with regrets

No man good willing

Would take this one sin in

Into the nights of glowing

Holds no one thing too high

It can save you when lights fade

I will always be there

Such is our secret way now

From which no one will fall

And nothing seemed to matter

No remorse

They say it burns so vile

The scriptures of this life

In fears that must be over

I will never turn back

Unchained and bloody untamed

Comes out when no one sees

To raise what some call limbo

So when they go light at heart

In great joy and become elated

When they habitually jump

Without consideration

When they are so very distraught

So in that blinding sorrow

Take it in and swallow it down

Don’t stray in thoughts away

No regret shall pass

Over the threshold

Elevate and transcend

What was before now

Now that it is almost

Almost over and done with

The osmosis of a strange being

An environment made of putrefactions

And rocky roads in labyrinth’s design

Where the obvious dark is seen white

(Repeat the first half of 2.)

(Repeat chorus)

Zand gebracht door stormachtige lucht

Alles bedekken wat goed was

Elk organisme doden en verstikken

Om vruchtbare gronden ongeboren te maken

Niets zo pijnlijks

Als een gat gevuld met spijt

Geen man goedwillend

Zou deze ene zonde op zich nemen

In de nachten van gloeien

Houdt niemand iets te hoog

Het kan je redden wanneer het licht dooft

Ik zal er altijd zijn

Dat is nu onze geheime manier

Waarvan niemand zal vallen

En niets leek ertoe te doen

Geen berouw

Ze zeggen dat het zo smerig brandt

De geschriften van dit leven

In angsten die voorbij moeten zijn

Ik zal nooit meer teruggaan

Ontketend en verdomd ongetemd

Komt naar buiten als niemand het ziet

Om te verhogen wat sommigen limbo noemen

Dus als ze licht van hart worden

In grote vreugde en opgetogen

Wanneer ze gewoonlijk springen

zonder overweging

Als ze zo zeer radeloos zijn

Dus in dat verblindende verdriet

Neem het in en slik het door

Dwaal niet af in gedachten

Er gaat geen spijt voorbij

Over de drempel

Verheffen en transcenderen

Wat was er vroeger?

Nu het bijna is

Bijna klaar en klaar

De osmose van een vreemd wezen

Een omgeving gemaakt van verrotting

En rotsachtige wegen in het ontwerp van het labyrint

Waar het voor de hand liggende donker wit wordt gezien

(Herhaal de eerste helft van 2.)

(Herhaal refrein)