Lindo e Triste Brasil - Toquinho

Sou nascido aqui nesse país.

Tão gigante, tão franzino,

Seu destino ao deus-dará.

Rios e fontes aos montes

E dunas de areia em beiras de mar.

Tudo aqui é mesmo tão lindo, morena,

Pena que o homem não pensa em cuidar.

A solidão é viver sem ninguém

Em quem poder confiar.

Minha gente é gente desse país.

Povo lindo, chora rindo, canta na Sapucaí.

Entre enredo e passista

Misturam-se médico, artista e gari.

Com muito pouco que temos

Ainda sabemos, sofrendo, cantar e sorrir.

Sou do país do futuro,

Futuro que insiste em não vir por aqui.

Somos muitos e muito podemos fazer.

Vai rolinha, pintassilgo,

Vai andorinha e tiziu.

Nadem golfinhos e peixes

Nas águas dos mares, dos lagos, dos rios.

Quem sabe ainda veremos

O que o Poetinha um dia sonhou mas não viu:

Pátria, minha patriazinha, tadinha,

Lindo e triste Brasil.

Ik ben hier in dit land geboren.

Zo gigantisch, zo dun,

Uw lot aan de god-wil geven.

Rivieren en fonteinen in de bergen

En zandduinen aan zee.

Alles is hier echt zo mooi, brunette,

Jammer dat de man niet aan zorg denkt.

Eenzaamheid is leven zonder iemand

Wie kan je vertrouwen.

Mijn mensen zijn mensen van dit land.

Mooie mensen, huilen, lachen, zingen in Sapucaí.

Tussen plot en passista

Dokter, artiest en gari mixen.

Met heel weinig hebben we

We weten het nog steeds, lijdend, zingend en lachend.

Ik kom uit het land van de toekomst,

Toekomst die erop staat niet deze kant op te komen.

We zijn met velen en we kunnen veel.

Go dolly, distelvink,

Ga slikken en tiziu.

Dolfijnen en vissen zwemmen

In de wateren van de zeeën, meren, rivieren.

wie weet zien we het nog

Waar de Poetinha ooit van droomde, maar niet zag:

Vaderland, mijn kleine vaderland, arm ding,

Mooi en verdrietig Brazilië.