Act 1, Scene 1 - Ritorna Vincitor! - La Scala Chorus, La Scala Orchestra, Maria Callas

Ritorna vincitor!

E dal mio labbro uscì l’empia parola!

Vincitor del padre mio, di lui

Che impugna l’armi per me

Per ridonarmi una patria

Una reggia e il nome illustre

Che qui celar m'è forza!

Vincitor de’miei fratelli ond’io lo vegga

Tinto del sangue amato

Trionfar nel plauso dell’Egizie coorti!

E dietro il carro

Un Re, mio padre di catene avvinto!

L’insana parola o Numi sperdete!

Al seno d’un padre la figlia rendete

Struggete le squadre dei nostri oppressor!

Ah!

sventurata!

Che dissi?

E l’amor mio?

Dunque scordar poss’io / questo fervido amore

Che, oppressa e schiava

Come raggio di sol qui mi beava?

Imprecherò la morte a Radamès

A lui ch’amo pur tanto!

Ah!

non fu interra mai da più crudeli

Angoscie un core affranto!

I sacri nomi di padre d’amante

Nè profferir poss’io nè ricordar

Per l’un per l’altro confusa tremante

Io piangere vorrei pregar

Ma la mia prece in bestemmia si muta

Delitto è il pianto a me colpa il sospir

In notte cupa la mente è perduta

E nell’ansia crudel vorrei morir

Numi, pietà del mio soffrir!

Speme non v’ha pel mio dolor

Amor fatal tremendo amore

Spezzami il cor, fammi morir!

Winnaar terug!

En van mijn lip kwam het goddeloze woord!

Winnaar van mijn vader, van hem

Wie houdt de armen voor mij vast

Om mij een vaderland terug te geven

Een paleis en een illustere naam

Wat een kracht is hier om te verbergen!

Winnaar van mijn broers zodat ik het kan zien

Geverfd met het bloed van een geliefde

Triomf in het applaus van de Egyptische cohorten!

En achter de wagen

Een koning, mijn vader van kettingen gebonden!

Het krankzinnige woord of verloren goden!

Geef de dochter aan de borst van een vader

Smash de squadrons van onze onderdrukkers!

Ah!

ongelukkig!

Wat heb ik gezegd?

En mijn lief?

Dus kan ik / deze vurige liefde vergeten

Che, onderdrukt en tot slaaf gemaakt

Hoe straalde de zon me hier?

Ik zal de dood vervloeken in Radamès

Aan hem waar ik zoveel van hou!

Ah!

het werd nooit begraven door meer wrede

Angst voor een gebroken hart!

De heilige namen van een liefhebbende vader

Ik kan het niet aanbieden of onthouden

Voor elkaar, verward, bevend

Ik zou huilen, ik zou willen bidden

Maar mijn voorliefde is veranderd in godslastering

Het huilen is een misdaad, het zuchten is mijn schuld

In de donkere nacht is de geest verloren

En in wrede angst zou ik willen sterven

God, heb medelijden met mijn lijden!

Er is geen hoop voor mijn pijn

Amor fatale enorme liefde

Breek mijn hart, laat me sterven!