Vissi d'arte, vissi d'amore (Tosca) - Maria Callas, Tito Gobbi, Giuseppe Di Stefano

Vissi d’arte, vissi d’amore,

non feci mai male ad anima viva!

Con man furtiva

quante miserie conobbi aiutai.

Sempre con fè sincera

la mia preghiera

ai santi tabernacoli salì.

Sempre con fè sincera

diedi fiori agl’altar.

Nell’ora del dolore

perchè, perchè, Signore,

perchè me ne rimuneri così?

Diedi gioielli della Madonna al manto,

e diedi il canto agli astri, al ciel,

che ne ridean più belli.

Nell’ora del dolor

perchè, perchè, Signor,

ah, perchè me ne rimuneri così?

Ik leefde van kunst, ik leefde van liefde,

Ik heb nooit een ziel pijn gedaan!

Met heimelijke man

hoeveel ellende ik wist dat ik hielp.

Altijd met oprecht geloof

mijn gebed

hij ging naar de heilige tabernakels.

Altijd met oprecht geloof

Ik gaf bloemen aan het altaar.

In het uur van pijn

Waarom, waarom, Heer,

waarom betaal je me zo terug?

Ik gaf de juwelen van de Madonna aan de mantel,

en ik gaf een lied aan de sterren, aan de hemel,

die mooier lachen.

In het uur van pijn

waarom, waarom, meneer,

ah, waarom betaal je me zo?