Point Me At Lost Islands - Tired Pony

And by the look in your down turned eyes

You’ve had enough of these angry skies

And I can’t wait just like you can’t wait

Til we’re out past familiar gates

Your hand it’s freezing cold… on my face

Just like the winter snow… that covers up this place

It’s what you wrote in the book’s first page

It’s what I’ve hungered for all this age

Those seven words shook the life back in

So let’s just run til we lose our breath

Point me at lost islands… point me at the sea

I’d love to know the sound… of nothing else but you

For the life of me I don’t know

What took us so long

But here we are

Standing face to face

And suddenly

Everything makes sense

At least to me

En door de blik in je neergeslagen ogen

Je hebt genoeg van deze boze luchten

En ik kan niet wachten, net zoals jij niet kunt wachten

Tot we voorbij bekende poorten zijn

Je hand, het is ijskoud... op mijn gezicht

Net als de wintersneeuw... die deze plek bedekt

Dit is wat je op de eerste pagina van het boek hebt geschreven

Het is waar ik al die tijd naar heb gehongerd

Die zeven woorden schokten het leven weer in

Dus laten we gewoon rennen tot we onze adem verliezen

Wijs mij naar verloren eilanden... wijs naar de zee

Ik zou graag het geluid willen weten... van niets anders dan jij

Voor het leven van mij weet ik het niet

Waarom duurde het zo lang

Maar hier zijn we

Sta oog in oog

En opeens

Alles is logisch

In ieder geval voor mij