Если в небе дым - Типичный Ритм

Я вон там вижу закат За лесами вместе с дымом опускается.

В небе облака летят.

Стая птиц.

В клюве две ноздри поймают дыма клуб.

Снизу лучше виден дуб Что в дали

Я сказал: «Как там в небе, друг?"Затих шорох.

Краем уха мной был услышан стук.

Как хомяк в поле резкий взгляд назад

Новый день, плавно наступая, выпивал закат.

Я стоял.

В небе запах плыл

Листва лужу накрывала тенью Воздух стыл Повсюду.

Рядом птица сидела, мимо кто-то шел

Я привстал, все кипело, как болота пол.

Птица, скажи вот ты можешь летать по небу,

Знаешь дожди, как тебя вода, омоют Землю.

Ты дышишь воздухом, дым тебе всегда на плюс.

Когда я вижу полет твой во мне тает грусть.

Если знать как летает туман в душе.

Если плыть когда тина по всей воде.

Я спросил: «Птицы могут на дым лететь?»

Если в небе дым, ветер продолжает петь.

Если знать как летает туман в душе.

Если плыть когда тина по всей воде.

Я спросил: «Птицы могут на дым лететь?»

Если в небе дым, ветер продолжает петь.

Как-то раз мне приснился сон,

Я видел листья вниз летели — типичный вальс бостон.

Я сказал: «Надо б мне взлететь».

В кормане дурь заснула в темноте и начала храпеть.

Я толкнул ее в бок, она решила встать

Птица в лоб мне смотрела, продолжая ждать.

Я направил поток дыма в открытый клюв.

Солнце вниз опускалось, видя кашля звук.

Над домами закат.

В небе стая птиц.

Отступая назад, я резко плюнул вниз.

Как стрела, птица сделала шаг вперед.

Я смотрел.

В глубине души таял лед.

Под прицелом мечты я видел серый шанс.

Птица, вытянув клюв, закрыла правый глаз.

Я присел, в небе ветер пел

На дуб в поле надо мною дыма взгляд смотрел

Я стал думать «Как можно до неба плюнуть?»

Тихо в карман клюв свой птица попыталась всунуть

Я схватил быстро палку.

Пролетела

В воздухе пыль.

Над домами облако висело

По небу плыл аромат.

Вот я сделал шаг.

У птицы в клюве пакет.

Вой стоял в ушах.

Я плюнул.

На птице взгляд мой уже был давно.

Я сделал взмах.

Удар казалось сбил крыло.

Немного смеха.

Я дал время придти в себя.

Читая что-то под нос, я вытер пот со лба.

Всегда, как мне казалось, я знал ответ.

С улыбкой зверя поднял с земли рукой пакет.

И снова дым в небе.

Ветер вновь со мною.

Вижу закат, вдруг знакомый шорох за спиною.

Ik zie daar de zonsondergang, die met de rook achter de bossen neerdaalt.

Wolken vliegen in de lucht.

Een zwerm vogels.

In de snavel vangen twee neusgaten de rookwolk op.

Van onderaf zie je de eik beter. Wat is er in de verte

Ik zei: "Hoe is het in de lucht, vriend?" Het geritsel verstomde.

Vanuit mijn oorhoek hoorde ik geklop.

Als een hamster in een veld een scherpe terugblik

Een nieuwe dag, vlot voortschrijdend, dronk de zonsondergang.

Ik stond.

De geur zweefde in de lucht

Gebladerte bedekte de plas met een schaduw. De lucht bevroor Overal.

Er zat een vogel in de buurt, er liep iemand voorbij

Ik stond op, alles kookte als een moerasbodem.

Vogel, zeg me dat je door de lucht kunt vliegen,

Je weet dat de regen, net als jij water, de aarde zal wassen.

Je ademt lucht, rook is altijd een pluspunt voor jou.

Als ik je vlucht zie, smelt het verdriet in me.

Als je weet hoe mist door de ziel vliegt.

Als je zwemt als er modder in het water is.

Ik vroeg: "Kunnen vogels in de rook vliegen?"

Als er rook in de lucht hangt, blijft de wind zingen.

Als je weet hoe mist door de ziel vliegt.

Als je zwemt als er modder in het water is.

Ik vroeg: "Kunnen vogels in de rook vliegen?"

Als er rook in de lucht hangt, blijft de wind zingen.

Ooit had ik een droom

Ik zag bladeren naar beneden vliegen - een typische Boston-wals.

Ik zei: "Ik moet opstijgen."

In de corman viel de dope in het donker in slaap en begon te snurken.

Ik duwde haar in de zij, ze besloot op te staan

De vogel keek naar mijn voorhoofd en bleef wachten.

Ik stuurde een stroom rook in de open snavel.

De zon ging onder en zag het hoestende geluid.

Zonsondergang over de huizen.

Een zwerm vogels in de lucht.

Ik deed een stap achteruit en spuugde hard naar beneden.

Als een pijl deed de vogel een stap naar voren.

Ik keek.

IJs smolt in het diepst van mijn ziel.

Onder het geweer van een droom zag ik een grijze kans.

De vogel strekte zijn snavel uit en sloot zijn rechteroog.

Ik ging zitten, de wind zong in de lucht

Ik keek naar de eik in het veld boven mij van rook

Ik begon te denken: "Hoe kun je naar de hemel spugen?"

Stilletjes probeerde de vogel zijn snavel in de zak te steken

Ik pakte snel een stok.

vloog voorbij

Er hangt stof in de lucht.

Een wolk hing boven de huizen

Een geur zweefde door de lucht.

Dus ik heb een stap gezet.

De vogel heeft een zak in zijn snavel.

Het gehuil klonk in mijn oren.

ik spuugde.

Mijn blik is al lang op de vogel gericht.

Ik maakte een golf.

De klap leek van de vleugel af te slaan.

Wat gelach.

Ik gaf de tijd om tot bezinning te komen.

Ik las iets binnensmonds en veegde het zweet van mijn voorhoofd.

Altijd, zo leek het me, wist ik het antwoord.

Met een glimlach van het beest pakte hij met zijn hand het pakje van de grond.

En weer rook in de lucht.

De wind is weer bij mij.

Ik zie de zonsondergang, ineens een vertrouwd geritsel achter me.