Berkeley Pier - Tilt

I guess sometimes I’m lucky

When I go

For whole days at a time

Without thinking about you

And ask myself why

But then I find I’m traveling

Traveling down

To that same old piece of road

And wind up down by the water

Whatever happened to our walls on the pier?

I cry myself alone

All the way down to the end

I drink my bottle dry

And heave it across the bay

To the city

Smashin' outside your door

Oh now there goes the Romeo

Hand in hand

With his punk rock Juliet

They remind me of two people

That I’m trying my best to forget

I can hear their sweet nothings

On the wind

As I hurry to get by

Diverting my gaze

To the Oakland Bay Bridge

Whatever happened to our walls on the pier?

I cry myself alone

All the way down to the end

I drink my bottle dry

And heave it across the bay

To the city

Smashin' outside your door

(Could that be you honey, way over on that side?

Flashin' a signal to me, Down by Pier 39

'Cause if I only knew, I’d jump in that water

And swim right across, drowning in my relief)

Maybe I should be warning them

Should I say, «Don't do something that you’ll regret

Now you have no recollection

Of heartbreak you don’t have yet.»

I could give them an earful

But I know

They must find out on their own

And the thought of that

Is chilling me to the bone

Whatever happened to our walls on the pier?

I cry myself alone

All the way down to the end

I drink my bottle dry

And heave it across the bay

To the city

Smashin' outside your door

Ik denk dat ik soms geluk heb

Als ik ga

Voor hele dagen tegelijk

Zonder aan jou te denken

En vraag me af waarom

Maar dan merk ik dat ik op reis ben

Naar beneden reizen

Naar datzelfde oude stuk weg

En wind neer bij het water

Wat is er met onze muren op de pier gebeurd?

Ik huil mezelf alleen

Helemaal tot aan het einde

Ik drink mijn fles droog

En hijs het over de baai

Naar de stad

Smashin' buiten je deur

Oh, daar gaat de Romeo

Hand in hand

Met zijn punkrock Juliet

Ze doen me aan twee mensen denken

Dat ik mijn best doe om te vergeten

Ik kan hun lieve woordjes horen

Op de wind

Terwijl ik me haast om langs te komen

Mijn blik afleiden

Naar de Oakland Bay Bridge

Wat is er met onze muren op de pier gebeurd?

Ik huil mezelf alleen

Helemaal tot aan het einde

Ik drink mijn fles droog

En hijs het over de baai

Naar de stad

Smashin' buiten je deur

(Zou jij dat kunnen zijn, lieverd, helemaal aan die kant?

Flashin' een signaal naar mij, Down by Pier 39

Want als ik het maar wist, zou ik in dat water springen

En naar de overkant zwemmen, verdrinkend in mijn opluchting)

Misschien moet ik ze waarschuwen

Moet ik zeggen: "Doe niet iets waar je spijt van krijgt"

Nu weet je het niet meer

Van liefdesverdriet heb je nog niet.»

Ik zou ze een oortje kunnen geven

Maar ik weet

Ze moeten er zelf achter komen

En de gedachte daaraan?

Koelt me ​​tot op het bot?

Wat is er met onze muren op de pier gebeurd?

Ik huil mezelf alleen

Helemaal tot aan het einde

Ik drink mijn fles droog

En hijs het over de baai

Naar de stad

Smashin' buiten je deur