Rainbows in the Dark - Tilly And The Wall

I was kidnapped real young by the sweet taste of love

Built a fondness for things that just weren’t good enough

I cradled the crow, always shooed off the dove

Which tagged me a naive son

So the forunate kids, yeah they left on their lights

And they stuck up their noses and started some fights

Their parents all cackled at dirt on my hands

While my father was slaving, my mother explained it

«Sometimes that’s just how it is.»

So my sister went kissing a maple-skinned boy

Finally held up her fists, said «I'm done being coy!»

And the neighborhood boys started buzzing with joy

We finally had front page news

Although it was sad, I couldn’t help but laugh

Such ridiculous hate in the hot summer sweat

I laid on my back, let the punk record spin

The stomping guitar, it was shooting out stars

It all went to my heart, yeah some rainbows in the dark

So I called up danger, my friends and some strangers

They stumbled and wavered, one called me his saviour

They slipped me the blood in the whole of the vial

But I didn’t feel them change

Then I met a man with a fist for a hand

Held me flat on my back, taught me how to give in Some phrases were shot, pretty roses got tossed

The gift of a fat-lipped grin

Now they’re drilling my teeth while I’m soiling sheets

With my lover, she’s counting the diamonds on rings

And even when truth doesn’t help with the sting

Out of no numbers, some harsh looking colour

You pull them out, feel they’re changed

No need for a thousand cranes

So I thank the city, the lights that it’s spinning

The friends that I have and the shoes we’re not shining

The drunk horn’s so violent, all spinning out sounds

But the colour’s so vibrant, the colour’s so loud

The newly-born crying realizing what life is In the eyes of my grandpa, the right people dying

The see-saw of love, its rickety bounce

The feeling of coming, the feeling of going

The mother, the child, the tame and the wild

The sleeping in minor, the gold leaf, the tire

The crooked, the straight, all the hip and the fake

Oh, I’m finally feeling the stitching of beautiful seams

Sometimes you just can’t hold back the river

Sometimes you just can’t hold back the river

Sometimes you just can’t hold back the river

Sometimes you just can’t hold back the river

Hold back the river, hold back the river, hold back the river

Ik ben heel jong ontvoerd door de zoete smaak van liefde

Een voorliefde ontwikkeld voor dingen die gewoon niet goed genoeg waren

Ik wiegde de kraai, joeg altijd de duif weg

Die me een naïeve zoon heeft getagd

Dus de fortuinlijke kinderen, ja, ze lieten hun licht aan

En ze staken hun neus op en begonnen wat ruzies

Hun ouders kakelden allemaal om vuil op mijn handen

Terwijl mijn vader aan het zwoegen was, legde mijn moeder het uit

«Soms is het gewoon zo.»

Dus mijn zus ging een jongen met een esdoornhuid zoenen

Ten slotte hield ze haar vuisten omhoog en zei: «Ik ben klaar met terughoudend zijn!»

En de buurtjongens begonnen te zoemen van vreugde

We hadden eindelijk voorpaginanieuws

Hoewel het triest was, kon ik niet anders dan lachen

Wat een belachelijke haat in het hete zomerzweet

Ik lag op mijn rug, laat de punkplaat draaien

De stampende gitaar, het schoot sterren uit

Het ging allemaal naar mijn hart, ja sommige regenbogen in het donker

Dus belde ik gevaar, mijn vrienden en wat vreemden

Ze struikelden en wankelden, een noemde me zijn redder

Ze lieten me het bloed in het hele flesje doen

Maar ik voelde ze niet veranderen

Toen ontmoette ik een man met een vuist als hand

Hield me plat op mijn rug, leerde me hoe ik moest toegeven Sommige zinnen werden neergeschoten, mooie rozen werden gegooid

Het geschenk van een grijns met dikke lippen

Nu boren ze mijn tanden terwijl ik lakens bevuil

Met mijn minnaar telt ze de diamanten op ringen

En zelfs als de waarheid niet helpt met de angel

Uit geen aantal, een harde kleur

Je trekt ze eruit, voelt dat ze veranderd zijn

Geen duizenden kranen nodig

Dus ik dank de stad, de lichten dat het draait

De vrienden die ik heb en de schoenen die we niet blinken

De dronken hoorn is zo gewelddadig, alle draaiende geluiden

Maar de kleur is zo levendig, de kleur is zo luid

Het pasgeboren huilen dat beseft wat het leven is In de ogen van mijn opa sterven de juiste mensen

De wip van liefde, zijn gammele stuiter

Het gevoel van komen, het gevoel van gaan

De moeder, het kind, de tamme en de wilde

Het slapen in mineur, het bladgoud, de band

De kromme, de rechte, de hele hip en de nep

Oh, ik voel eindelijk het stikken van mooie naden

Soms kun je de rivier gewoon niet tegenhouden

Soms kun je de rivier gewoon niet tegenhouden

Soms kun je de rivier gewoon niet tegenhouden

Soms kun je de rivier gewoon niet tegenhouden

Houd de rivier tegen, houd de rivier tegen, houd de rivier tegen