Moonbeams - Throw Me The Statue

I’ve had a rich life in large part because of him

In my fifth year here he left this place

And the boys he raised and the girl he’d found

Were soldiers now

Things got lost in the moonbeams there

For a little while

And I watched as the grown-ups grieved

But I was still a child

Locked in a dream, I saw his face

Backlit in the light of what he made

Impressions of struggle were all I gave

And his hand took my hand

My feet matched his stride

The ground swept away as we rose through the sky

And we floated like that

So we walked in the moonbeams there

It shook everything

And we filled up the vacant years

I could hardly speak

So we walked in the moonbeams there

It shook everything

And we filled up the vacant years

I could hardly speak

I explore his old house

And Grandpa’s closet shelves

To hold on to artifacts and the histories

I invent and retrace, and unfold

Oh, we walked in the moonbeams there

It shook everything

And we filled up the vacant years

I could hardly speak

When you walk in the moonbeams there

It shakes everything

When you clutch at the bliss in a dream

I could hardly believe it

I circle the reasons

Things got lost in the moonbeams there

Ik heb voor een groot deel een rijk leven gehad dankzij hem

In mijn vijfde jaar hier verliet hij deze plek

En de jongens die hij opvoedde en het meisje dat hij had gevonden

Waren nu soldaten?

Dingen gingen verloren in de manestralen daar

Voor een tijdje

En ik keek toe hoe de volwassenen rouwden

Maar ik was nog een kind

Opgesloten in een droom, zag ik zijn gezicht

Verlicht in het licht van wat hij maakte

Indrukken van strijd waren alles wat ik gaf

En zijn hand pakte mijn hand

Mijn voeten kwamen overeen met zijn pas

De grond veegde weg toen we door de lucht stegen

En we zweefden zo

Dus liepen we daar in de manestralen

Het schudde alles

En we vulden de vacante jaren op

Ik kon bijna niet praten

Dus liepen we daar in de manestralen

Het schudde alles

En we vulden de vacante jaren op

Ik kon bijna niet praten

Ik verken zijn oude huis

En opa's kastplanken

Om artefacten en de geschiedenis vast te houden

Ik vind uit en traceer, en ontvouw

Oh, we liepen daar in de manestralen

Het schudde alles

En we vulden de vacante jaren op

Ik kon bijna niet praten

Als je daar in de manestralen loopt

Het schudt alles door elkaar

Wanneer je je vastklampt aan de gelukzaligheid in een droom

Ik kon het bijna niet geloven

Ik omcirkel de redenen

Dingen gingen verloren in de manestralen daar