We Could Have Flown Like Pollen - ThouShaltNot

Somewhere between the ball and the chain

The resonance of an earlier pain

Begs to feel the angry wind and the rain

And don’t you even care?

Somewhere between the mad and the sane

The mind gives in to directionless strain

With the way our thoughts begin to wane

Away from all the splendor they could bear

Somewhere between the separate planes

Our decadence magnifies the stain

Leaving me naked to remain

And don’t you feel the air?

Somewhere between the hand and the brain

Our dissonant steps fail to contain

They burden us with the heart of the slain

And now in this inaction, we’re ensnared

Somewhere between the heart and the vein

«Revolt» becomes the blood’s refrain

To meld our bones to the earth again

To bring about yesteryear

Somewhere between the cruel and humane

As we fell on the path to an Earth so mundane

The clock turned as we tried to maintain

All the things that keep us alive, but they weren’t there

We could have flown like pollen

Higher than the moon can see

But now we’re sitting all alone in the world

Trying to write ourselves into history

We are half-destroyed and paranoid

And fearing what might be

Lost unto a forlorn hope

And made up in mystery

See the way we fell astray

Dead until our dying day

Hold my hand and we will pray

For all in disrepair

Do you fear what lies in store?

Do you cry like you did before?

Is there trust left anymore?

Or shall we spend forever unaware?

We could have flown like pollen

Higher than the moon can see

But now we’re sitting all alone in the world

Trying to write ourselves into history

We are half-destroyed and paranoid

And fearing what might be

Lost unto a forlorn hope

And made up in mystery

Traces of our footprints through the mud

Lilacs folding back into their bud

We can climb a hill where time is free

And from atop there we can fly like pollen higher than the moon can see

But now we’re sitting all alone in the world

Trying to write ourselves into history

We are half-destroyed and paranoid

And fearing what might be

Lost unto a forlorn hope

And made up in mystery

Ergens tussen de bal en de ketting

De resonantie van een eerdere pijn

Smeekt om de boze wind en de regen te voelen

En boeit het je niet eens?

Ergens tussen gek en gezond

De geest geeft toe aan richtingloze spanning

Met de manier waarop onze gedachten beginnen af ​​te nemen

Weg van alle pracht die ze konden verdragen

Ergens tussen de afzonderlijke vlakken

Onze decadentie vergroot de vlek

Mij ​​naakt laten om te blijven

En voel je de lucht niet?

Ergens tussen de hand en de hersenen

Onze dissonante stappen bevatten niet:

Ze belasten ons met het hart van de verslagenen

En nu in deze passiviteit, zijn we verstrikt

Ergens tussen het hart en de ader

«Revolt» wordt het refrein van het bloed

Om onze botten weer aan de aarde te laten smelten

Om over weleer te vertellen

Ergens tussen het wrede en het menselijke

Toen we op het pad vielen naar een zo alledaags aarde

De klok draaide terwijl we probeerden te handhaven

Alle dingen die ons in leven houden, maar ze waren er niet

We hadden kunnen vliegen als stuifmeel

Hoger dan de maan kan zien

Maar nu zitten we helemaal alleen op de wereld

Proberen onszelf in de geschiedenis te schrijven

We zijn half vernietigd en paranoïde

En bang voor wat zou kunnen zijn

Verloren tot een verloren hoop

En verzonnen in het mysterie

Zie hoe we op een dwaalspoor zijn geraakt

Dood tot onze sterfdag

Houd mijn hand vast en we zullen bidden

Voor iedereen in verval

Ben je bang voor wat je te wachten staat?

Huil je zoals je eerder deed?

Is er nog vertrouwen?

Of zullen we voor altijd onbewust doorbrengen?

We hadden kunnen vliegen als stuifmeel

Hoger dan de maan kan zien

Maar nu zitten we helemaal alleen op de wereld

Proberen onszelf in de geschiedenis te schrijven

We zijn half vernietigd en paranoïde

En bang voor wat zou kunnen zijn

Verloren tot een verloren hoop

En verzonnen in het mysterie

Sporen van onze voetstappen door de modder

Seringen vouwen zich terug in hun knop

We kunnen een heuvel beklimmen waar de tijd vrij is

En vanaf daar kunnen we vliegen als stuifmeel hoger dan de maan kan zien

Maar nu zitten we helemaal alleen op de wereld

Proberen onszelf in de geschiedenis te schrijven

We zijn half vernietigd en paranoïde

En bang voor wat zou kunnen zijn

Verloren tot een verloren hoop

En verzonnen in het mysterie