Let Your Silence Sing - ThouShaltNot

These leaves aren’t as loud as I’d prefer

This machine doesn’t love me enough

Tomorrow won’t see last year occur

And is the sun too bright?

This wheel is not sufficiently square

Is there nothing else to breathe than air?

This ground is much too hard to tear tonight

You can’t dance to this smell at all

This book just tastes like words

This house of cards will one day fall

And is the sea too wet?

These buzzing bees make too much honey

Why can’t this holocaust be funny?

Your love for me won’t earn you money, I bet

I’ll take the world on my own terms

I want disease but not the germs

I want the moon to cling to me So let your silence to sing to me An endless, endless symphony

'Till all I lost instinctively returns

Your teardrops cannot change the wind

Your hands can’t see the waves

The things I say can I not rescind?

Is every word a vow?

Why won’t this house provide me rain?

Why can’t this deafness hear me complain?

And why wasn’t I told that love is pain till now?

I try to stave off your anger with feathers

And I try to sleep, but the days bleed together

With a needle and thread, I would hold back the weather

But the tide’s coming in And my courage was never brave enough

And my hunger never gave enough

And my abandonment never saved enough to start again

So I’ll make the world on my own terms

Give me disease but not the germs

I need your moon to cling to me So let your silence to sing to me An endless, endless symphony

Till all I lost instinctively returns

The leaves cover up all I’ve become

This machine has long broken down

Tomorrow is gone, today is numb

And the sun’s asleep

Your wheels have carved a street so wide

And you’ve missed the point, but still denied

In hopes somehow that all your pride you’d keep

Deze bladeren zijn niet zo luid als ik zou willen

Deze machine houdt niet genoeg van me

Morgen zal vorig jaar niet voorkomen

En is de zon te fel?

Dit wiel is niet voldoende vierkant

Is er niets anders om te ademen dan lucht?

Deze grond is veel te moeilijk om te scheuren vanavond

Op deze geur kun je helemaal niet dansen

Dit boek smaakt gewoon naar woorden

Dit kaartenhuis zal op een dag vallen

En is de zee te nat?

Deze zoemende bijen maken te veel honing

Waarom kan deze holocaust niet grappig zijn?

Je liefde voor mij zal je geen geld opleveren, wed ik

Ik zal de wereld veroveren op mijn eigen voorwaarden

Ik wil ziekte, maar niet de ziektekiemen

Ik wil dat de maan zich aan me vastklampt Dus laat je stilte voor me zingen Een eindeloze, eindeloze symfonie

'Tot alles wat ik verloor instinctief terugkeert

Je tranen kunnen de wind niet veranderen

Je handen kunnen de golven niet zien

Kan ik de dingen die ik zeg niet intrekken?

Is elk woord een gelofte?

Waarom geeft dit huis me geen regen?

Waarom kan deze doofheid me niet horen klagen?

En waarom werd mij tot nu toe niet verteld dat liefde pijn is?

Ik probeer je woede af te wenden met veren

En ik probeer te slapen, maar de dagen bloeden samen

Met naald en draad zou ik het weer tegenhouden

Maar het tij komt op En mijn moed was nooit dapper genoeg

En mijn honger gaf nooit genoeg

En mijn stopzetting heeft nooit genoeg bespaard om opnieuw te beginnen

Dus ik maak de wereld op mijn eigen voorwaarden

Geef me de ziekte, maar niet de ziektekiemen

Ik heb je maan nodig om me vast te klampen Dus laat je stilte voor me zingen Een eindeloze, eindeloze symfonie

Tot alles wat ik instinctief verloor terugkeert

De bladeren bedekken alles wat ik ben geworden

Deze machine is al lang kapot

Morgen is voorbij, vandaag is gevoelloos

En de zon slaapt

Je wielen hebben een straat zo breed uitgehouwen

En je hebt het punt gemist, maar nog steeds ontkend

In de hoop dat je op de een of andere manier al je trots zou behouden