Lucid Nightmare - Those Who Lie Beneath

It always started the same way

Seated next to the same two large men

Everything was the same

And always as vivid as the first time it happened

As vivid as the first time it happened

Eyes closed between these two large men

The smell of sweat in my nose

Same baby crying

Always the same mother fucking baby crying

Through the pass

We hear the horn of an oncoming nightmare

There was not enough time.

No one stood a chance

Everyone saw it coming, Oh God, the aftermath

Metal ripped through their bodies

Not a woman or a child left

It was carnage, Oh God, the aftermath

A sudden creek at the door

Out came a man wearing and conductor hat

Dead silent and shuffling about the room

There was this man with an evil look

That came from this man’s red eyes

Dead silent and shuffling about the room

He finds me standing alone amongst the dead

He tells me that violence is better

When it is riddled with blood

Het begon altijd op dezelfde manier

Zittend naast dezelfde twee grote mannen

Alles was hetzelfde

En altijd even levendig als de eerste keer dat het gebeurde

Zo levendig als de eerste keer dat het gebeurde

Ogen dicht tussen deze twee grote mannen

De geur van zweet in mijn neus

Dezelfde baby huilt

Altijd dezelfde moeder die een baby huilt

Door de pas

We horen de claxon van een naderende nachtmerrie

Er was niet genoeg tijd.

Niemand maakte een kans

Iedereen zag het aankomen, oh god, de nasleep

Metaal scheurde door hun lichaam

Geen vrouw of kind meer over

Het was een bloedbad, oh God, de nasleep

Een plotselinge kreek voor de deur

Er kwam een ​​man met een dirigentenhoed tevoorschijn

Doodstil en schuifelend door de kamer

Er was een man met een boze blik

Dat kwam van de rode ogen van deze man

Doodstil en schuifelend door de kamer

Hij vindt me alleen staan ​​tussen de doden

Hij zegt me dat geweld beter is

Wanneer het doorzeefd is met bloed