Morning Glory - This Mortal Coil

I lit my purest candle close to my

Window, hoping it would catch the eye

Of any vagabond who passed it by

And I waited in my fleeting house

Before he came I felt him drawing near;

As he neared I felt the ancient fear

That he had come to wound my door and jeer

And I waited in my fleeting house

«Tell me stories,» I called to the Hobo;

«Stories of cold,» I smiled at the Hobo;

«Stories of old,» I knelt to the Hobo;

And he stood before my fleeting house

«No,» said the Hobo, «No more tales of time;

Don’t ask me now to wash away the grime;

I can’t come in 'cause it’s too high a climb,»

And he walked away from my fleeting house

«Then you be damned!»

I screamed to the Hobo;

«Leave me alone,» I wept to the Hobo;

«Turn into stone,» I knelt to the Hobo;

And he walked away from my fleeting house

Ik heb mijn zuiverste kaars aangestoken in de buurt van mijn

Raam, in de hoop dat het opvalt

Van elke zwerver die hem passeerde

En ik wachtte in mijn vluchtige huis

Voordat hij kwam, voelde ik hem naderen;

Toen hij dichterbij kwam, voelde ik de oude angst

Dat hij was gekomen om mijn deur te verwonden en jeer

En ik wachtte in mijn vluchtige huis

«Vertel me verhalen,» riep ik naar de Hobo;

«Verhalen van koude,» glimlachte ik naar de Hobo;

«Verhalen van weleer,» ik knielde voor de Hobo;

En hij stond voor mijn vluchtige huis

«Nee,» zei de Zwerver, «geen verhalen meer over de tijd;

Vraag me nu niet om het vuil weg te spoelen;

Ik kan niet naar binnen omdat de klim te hoog is»

En hij liep weg van mijn vluchtige huis

«Dan ben je verdomme!»

Ik schreeuwde tegen de Hobo;

"Laat me met rust", huilde ik tegen de Zwerver;

«Verander in steen,» ik knielde voor de Hobo;

En hij liep weg van mijn vluchtige huis