Vermilion River - This Misery Garden

And all is gone, no more breathe on your frozen lips

And every word now sounds so bitter sweet

You’ve buried our soul so deep into this lie:

ŤTogether, forever .ť

Your heart is like.

A misery garden full of dead flowers

All joy just fades away

Your jaded soul beg for deliverance

You keep on deny the pain

You blame yourself to enjoy this cold despair

Would you really ask for more if could reverse the time?

A distant voice reverberating into the dark

Makes you remember all the things you’ve lost

A misery garden full of dead flowers

All joy just fades away

Your jaded soul beg for deliverance

You keep on deny the pain

'Cross my heart and hope to die'

Vermilion River running dry

Drawn on your wrist, a blooming rose

Of blood to celebrate your suffering

Exquisite downfall in your eyes

Welcoming death into your arms

A cold kiss to make you whisper

'Will you be my deadly Valentine?'

A misery garden full of dead flowers

All joy just fades away

Your jaded soul beg for deliverance

You keep on deny the pain

En alles is weg, adem niet meer op je bevroren lippen

En elk woord klinkt nu zo bitterzoet

Je hebt onze ziel zo diep in deze leugen begraven:

ŤSamen, voor altijd .ť

Je hart is als.

Een ellendetuin vol dode bloemen

Alle vreugde vervaagt gewoon

Je afgematte ziel smeekt om verlossing

Je blijft de pijn ontkennen

Je geeft jezelf de schuld om te genieten van deze koude wanhoop

Zou je echt om meer vragen als je de tijd zou kunnen terugdraaien?

Een verre stem weergalmt in het donker

Laat je alle dingen herinneren die je bent kwijtgeraakt

Een ellendetuin vol dode bloemen

Alle vreugde vervaagt gewoon

Je afgematte ziel smeekt om verlossing

Je blijft de pijn ontkennen

'Kruis mijn hart en hoop te sterven'

Vermilion River droogt uit

Getekend op je pols, een bloeiende roos

Van bloed om je lijden te vieren

Prachtige ondergang in je ogen

De dood verwelkomen in je armen

Een koude kus om je te laten fluisteren

'Wil jij mijn dodelijke Valentijn zijn?'

Een ellendetuin vol dode bloemen

Alle vreugde vervaagt gewoon

Je afgematte ziel smeekt om verlossing

Je blijft de pijn ontkennen