The Suffering Angel - Third Realm

the winter frozen like the past

enduring youth is meant to last

we walk along the edge, of shadows to unwind

the agony of living always on our minds

this lust becomes disgust, the serpent brought the wine, there’s beauty in the

death of what was never mine, no longer can we fear, no longer can we love,

a desperate cry for help from some holy God above, look forward to an end,

an end that never comes, transforming into something we don’t want to become

the winter frozen like the past

enduring youth is meant to last

the cradle robbed of human life

stigmatized by treason’s knife

we want to bless the dead, for our eternal crimes

why can’t we sleep forever, we have done our time

the blood becomes the flood, it stains our crooked thoughts, a constant

draining feeling of a life long lost

the winter frozen like the past

enduring youth is meant to last

the cradle robbed of human life

stigmatized by treason’s knife

metal to metal, like ashes to ashes, yeah

sleeping, no sunlight, we live by the masters grave

burning, yes burning, nocturnal we hide away

never, have felt so alive in the night we prey

de winter bevroren als het verleden

blijvende jeugd is bedoeld om lang mee te gaan

we lopen langs de rand, van schaduwen om tot rust te komen

de pijn van het leven altijd in onze gedachten

deze lust wordt walging, de slang bracht de wijn, er is schoonheid in de

dood van wat nooit van mij was, kunnen we niet langer vrezen, niet langer kunnen we liefhebben,

een wanhopige roep om hulp van een heilige God hierboven, kijk uit naar een einde,

een einde dat nooit komt, verandert in iets dat we niet willen worden

de winter bevroren als het verleden

blijvende jeugd is bedoeld om lang mee te gaan

de wieg beroofd van het menselijk leven

gestigmatiseerd door het mes van verraad

we willen de doden zegenen voor onze eeuwige misdaden

waarom kunnen we niet voor altijd slapen, we hebben onze tijd gehad?

het bloed wordt de vloed, het bevlekt onze kromme gedachten, een constante

aftappend gevoel van een verloren leven

de winter bevroren als het verleden

blijvende jeugd is bedoeld om lang mee te gaan

de wieg beroofd van het menselijk leven

gestigmatiseerd door het mes van verraad

metaal op metaal, zoals as op as, yeah

slapen, geen zonlicht, we leven bij het graf van de meester

brandend, ja brandend, nachtelijk verstoppen we ons

nooit, heb me zo levend gevoeld in de nacht dat we jagen