Quicksilver - Theo Hakola

I won’t have money and I won’t stop, no I’ll keep on moving until I drop

for my face is god-like beauty… let loose on the land of the free

and with speed my spiritual duty… no one will ever know me

I’ll stay alive as long as I drive, on the road, man, that’s where I thrive

that’s where I run from who I am, a beautiful blur ever on the lam

I’m hooked on speed and what I need is an epic land where the highways feed

my eyes and my ears… and a bottomless hunger for grinding gears,

my lies and my fears… there outing squares and scouting queers

rolling out its long and spreading its wide and giving me the room I need to

hide

in the beat where I seek to reap what I sow in uprooted, fleet-footed frolic

and flow…

with the wind, hear it blow… me from Mudville to Missoula

across the infinite ocean face of America, America

my country 'tis on thee my race 'gainst the li’l yankee-québéquois —

running from place to place to place, from 'tit Jean-Louis le petit-bourgeois

with a golden man pretty as a goddamn painting popping off at the wheel

and a girl slash leech there faintly fainting or buzzed and copping a feel

and whoosh!

wham!

and wow!

goes the road, a snaking river wonder to behold

a Mississippi move cutting a groove from Boise to Mobile

Oh the road where I was ranger Dan, a shiftless Joe, a Navy man

where I was a New York digger digging for who the hell I am

until I threw in the towel and just cut and ran… and ran… and ran…

from Lawrence to Loredo to Lala land, from Walla Walla to the Hoover Dam…

and rode… and drove… and about me I still don’t know…

and let it show that I gave up looking a long long time ago

gave up looking to blow my cover and splash my real all over my other

gave up looking and road the road, the road where I could roll…

and roll… writing that roll rolling under the Underwood keys

spewing out mass quantities, line after line of assorted me’s,

black teeth biting into that paper to etch the words of my icon-maker —

yeah I came to California with a typewriter on my knees

All the way running from Lowell, Mass, and oh baby, what a gas!

But that too had to pass when the bennies were gone and the booze went wrong

and laughing it off made the gallery queasy and Neal ran off to drive for Ken

Kesey

and the road gets hard when the words don’t come, come so goddamn easy…

And I vote Republican and talk up the road to another television sleazy

awatching my face get bigger and bloated awondering whither my beauty floated —

my beauty behind me like so much dust on a Sonora side road in the dusk

rolling away from a pit stop riven, riven with want and lust —

LUST for the road and LUST for sensation, LUST wolfing down every mile in the

nation

that’s the pill and that’s the elation, that’s the motion intoxication

that comes from fuel in the machine, man we fly so high we have to scream,

we roll and roll till we take flight into the star-spangled bang up black and

blue… night

The road sucking us dry, the reds sucking us white…

till we’re there and gone like quicksilver, God… long gone outta sight.

Ik heb geen geld en ik zal niet stoppen, nee ik blijf in beweging tot ik erbij neerval

want mijn gezicht is goddelijke schoonheid ... losgelaten op het land van de vrije

en met spoed mijn spirituele plicht... niemand zal me ooit kennen

Ik blijf in leven zolang ik rijd, op de weg, man, daar gedij ik

dat is waar ik wegloop van wie ik ben, een prachtige waas ooit op de vlucht

Ik ben verslaafd aan snelheid en wat ik nodig heb is een episch land waar de snelwegen voeden

mijn ogen en mijn oren... en een bodemloze honger naar maaltanden,

mijn leugens en mijn angsten... daar uitgaanspleinen en queers scouten

hij rolt zijn lange uit en spreidt zijn wijd uit en geeft me de ruimte die ik nodig heb

verbergen

op het ritme waar ik probeer te oogsten wat ik zaai in ontwortelde, snelvoetige stoeien

en stroom…

met de wind, hoor het waaien ... mij van Mudville naar Missoula

over de oneindige oceaanwand van Amerika, Amerika

mijn land is aan u, mijn ras 'krijgt de kleine yankee-québéquois —

rennend van plaats naar plaats naar plaats, van 'tit Jean-Louis le petit-bourgeois'

met een gouden man zo mooi als een verdomd schilderij dat opduikt achter het stuur

en een meisje slash bloedzuiger daar flauw flauwvallen of zoemde en coping een gevoel

en hoera!

bah!

en wauw!

gaat de weg, een kronkelend rivierwonder om te aanschouwen

een Mississippi-beweging die een groef snijdt van Boise naar Mobile

Oh de weg waar ik boswachter Dan was, een dienstloze Joe, een marineman

waar ik een New Yorkse graver was die aan het graven was naar wie ik in godsnaam ben

totdat ik de handdoek in de ring gooide en gewoon sneed en rende ... en rende ... en rende ...

van Lawrence tot Loredo tot Lala land, van Walla Walla tot de Hoover Dam...

en reed... en reed... en over mij weet ik nog steeds niet...

en laat zien dat ik het zoeken al lang geleden heb opgegeven

gaf het op om mijn dekmantel op te blazen en mijn echte over mijn andere te spatten

gaf het zoeken op en de weg over de weg, de weg waar ik kon rollen...

en rol... die rol schrijven die onder de Underwood-toetsen rolt

massale hoeveelheden uitspugen, regel na regel van diverse me's,

zwarte tanden die in dat papier bijten om de woorden van mijn icon-maker te etsen —

ja ik kwam naar Californië met een typemachine op mijn knieën

Helemaal wegrennend van Lowell, Mass, en oh schat, wat een gas!

Maar ook dat moest voorbij toen de bennies weg waren en de drank mis ging

en lachend maakte de galerij misselijk en Neal rende weg om naar Ken te rijden

Kesey

en de weg wordt moeilijk als de woorden niet komen, kom zo verdomd gemakkelijk ...

En ik stem Republikeins en praat over de weg naar een andere tv-sleazy

terwijl ik mijn gezicht groter en opgeblazen zag worden en me afvroeg waar mijn schoonheid zweefde -

mijn schoonheid achter me als zoveel stof op een Sonora zijweg in de schemering

wegrollen van een pitstop verscheurd, verscheurd door gebrek en lust -

LUST voor de weg en LUST voor sensatie, LUST die elke mijl in de afdaalt

natie

dat is de pil en dat is de opgetogenheid, dat is de bewegingsvergiftiging

dat komt van brandstof in de machine, man, we vliegen zo hoog dat we moeten schreeuwen,

we rollen en rollen totdat we de vlucht nemen in de met sterren bezaaide knal omhoog zwart en

blauwe nacht

De weg zuigt ons leeg, het rood zuigt ons wit op...

totdat we daar zijn en weg zijn als kwikzilver, God ... al lang uit het zicht verdwenen.