Death of a thespian - Themselves

The sun

The sky

The music

The people

The one…

They’ve all come for the movement and offer silence

Make them stand…

The make believe me troubadour

And his visceral ties to patronage

A flame in the harsh ritual of theater…

Scrutinies pierce vulnerable poise oh so helpless…

To hide this gasp, the curtains devil crimson eats valor

And dazzle of my play acting, mystery stiffens…

Embellished my gilded embarrassment…

Must i dwindle in the pixie fine light heart of pageant…

Decay… decay…decay…

Fair self you taunt the plush maternity of legend…

It is yours to extinguish…

It is yours to endear…

Pretend… the night sky

The interpretive day

Disguise… forced, so devout and rarely felt…

Perspective… dripping with a masterless man…

Deceptive pleasuring want… so genuine…

I’m desire the incredible beggar, warm in and of my costume…

We lay and touch legs for flesh pedaling…

For tortures of queens and the staffs that make them whole…

Appreciate the cruelty is why…

Guilt a censor becoming… of broadaxe and blood spray…

Wish is choice hollow… obey…

Our war is but to entertain

You see me close them catch light and… pulse through stone

Heave for me and my bosom… your weird prostitute…

Hold them deep… capturing breaths…

Among a one shall never hunger in the vile of savage bath again…

To this i give all to one… to have…

My pieces… shrieking stolen… fallen…a flicker in craze… passing away

In fulfillment it did roll… and it was shed…

Clenched forgiving about its hilt… they

The iron life’s work tears still through…

Clean through… deadly…drove into the wood block…

A gash gathers… the muscle… the bone… the severed…

Halts and forms a pool to end in… and it flows…

And one tear falls… in the silence they are wide open…

Empty and still giving…

De zon

De lucht

De muziek

De mensen

Degene…

Ze zijn allemaal gekomen voor de beweging en bieden stilte

Laat ze staan…

Het merk geloof me troubadour

En zijn diepgewortelde banden met patronage

Een vlam in het harde ritueel van theater...

Controles doorboren kwetsbaar evenwicht oh zo hulpeloos...

Om deze zucht te verbergen, eet de gordijnen duivel karmozijn moed

En verblinden van mijn spel acteren, mysterie verstijft...

Verfraaid mijn vergulde verlegenheid ...

Moet ik wegzinken in het pixie fijne lichte hart van optocht...

Verval ... verval ... verval ...

Eerlijk zelf bespot je het pluche moederschap van de legende...

Het is aan jou om te blussen...

Het is aan jou om geliefd te zijn...

Doe alsof... de nachtelijke hemel

De interpretatieve dag

Vermomming... gedwongen, zo vroom en zelden gevoeld...

Perspectief... druipend van een meesterloze man...

Misleidende bevrediging willen... zo echt...

Ik ben verlangen de ongelooflijke bedelaar, warm in en van mijn kostuum...

We leggen en raken benen aan om te trappen ...

Voor martelingen van koninginnen en de staven die hen heel maken...

Waardeer de wreedheid is de reden waarom...

Schuld een censor worden... van breedbijl en bloedspray...

Wens is keuze holte... gehoorzamen...

Onze oorlog is slechts om te entertainen

Je ziet me sluiten, ze vangen licht en... pulseer door steen

Heave voor mij en mijn boezem... je rare prostituee...

Houd ze diep vast... adem uit...

Onder een zal nooit meer honger lijden in het verachtelijke van een woest bad...

Hiervoor geef ik alles aan één... om te hebben...

Mijn stukken ... gillend gestolen ... gevallen ... een flikkering in rage ... overlijden

In vervulling rolde het ... en het werd vergoten ...

Gebald vergevingsgezind over zijn gevest ... ze

Het ijzeren levenswerk scheurt nog steeds door...

Schoon door ... dodelijk ... reed in het houtblok ...

Een snee verzamelt zich... de spier... het bot... de afgehakte...

Stopt en vormt een poel om te eindigen in... en het stroomt...

En één traan valt... in de stilte staan ​​ze wijd open...

Leeg en nog steeds gevend...