The Gift - The Velvet Underground

Waldo jeffers had reached his limit.

it was now mid-august which meant that he had been separated from marsha for more than two months.

two months,

and all he had to show was three dog-eared let

And two very expensive long distance phone calls.

when school had ended and

shed returned to wisconsin, and he to locust, pennsylvania.

she had sworn to maintain a certain fidelity, she would d Ccasionally, but merely as amusement.

she would remain faithfull.

But lately waldo had begun to worry.

he had trouble sleeping at night and when

he did, he had horrible dreams.

he lay awake at night, tossing and turning

underneath his pleated quilt protector,

Welling in his eyes.

as he pictured marsha, her sworn vows overcome by liquor

and the smooth soothing of some neanderthal, finally submitting to the final

caresses of sexual oblivion.

it was mo An the human mind could bear.

Visions of marshas faithlessness haunted him.

daytime fantasies of sexual

abandon permeated his thoughts.

and the thing was they wouldnt really

understand how she really was.

he, waldo, alone,

Rstood this.

he had intuitively grasped every nook and cranny of her psyche.

he had made her smile, and she needed him, and he wasnt there.

(ahhh…)

The idea came to him on the thursday before the mummers parade was scheduled to appear.

he had just finished mowing and etching the edelsons lawn for a dollar

fifty and had checked the mailbox

E if there was at least a word from marsha.

there was nothing more than a circular from the amalgamated aluminum company of america inquiring into his

zoning needs.

at least they cared enough to

E. it was a new york company.

you could go anywhere in the mail.

Then it struck him, he didnt have enough money to go to wisconsin in the

accepted fashion, true, but why not mail himself?

it was absurdly simple.

he would ship himself parcel post special deli

The next day waldo went to the supermarket to purchase the necessary equipment.

he bought masking tape, a staple gun and a medium sized box, just right for a person of his built.

he judged that

A minimum of jostling he could ride quite comfortably.

a few airholes,

some water, of course, midnight snacks and it would probably be as good as going tourist.

By friday afternoon, waldo was set.

he was packed and the post office had

agreed to pick him up at three oclock.

hed marked the package «fragile»,

and as he sat curled up inside, res

The foam rubber cushioning hed thoughtfully included, he tried to picture the

look of awe and happiness on marshas face as she opened the door,

saw the package, tipped the deliverer, and then o It to see her waldo finally there in person.

she would kiss him, then,

maybe they could see a movie.

if hed only thought of this before.

suddenly rough hands gripped his package and he felt hi Barne up.

he landed with a thud in a truck and then he was off.

Marsha bronson had just finished setting her hair.

it had been a very rough

weekend.

she had to remember not to drink like that.

bill had been nice about

it though.

after it was over hed said t E still respected her and, after all, it was certainly the way of nature,

and even though, no he didnt love her, he did feel an affection for her.

and, after all, they were grown adults.

oh, wh Lly could teach waldo — but that seemed like years ago.

Sheila klein, her very, very best friend walked in through the porch screen

door and into the kitchen.

«oh god, its absolutely maudlin outside.»

«i know what you mean, I feel all icky!"marsha tightened her cotton robe with

the silk outer edge.

sheila ran her finger over some salt grains on the kitchen

table, licked her fingers

Made a face.

«im supposed to take these salt pills,"but she wrinkled her nose, «they make me feel like throwing up."marsha started to pat herself under the

chin, an exercise shed seen

Elevision.

«god, dont even talk about that."she got up from the table and went

to the sink where she picked up a bottle of pink and blue vitamins.

«want one?

supposed to be bett

An steak."and attempted to touch her knees.

«i dont think Ill ever touch a daiquiri again."she gave up and sat down,

this time nearer the table that supported the telephone.

«maybe bill will call.

«she said to sheil

Lance.

sheila nibbled on a cuticle.

«after last night, I thought maybe youd be through with him.»

«i know what you mean, my god, he was like an octopus.

hands all over the place.

«she gestured, raising her arms upwards in defense.

«the thing is after a while,

you get tired of Ing with him, you know, and after all he didnt really do anything friday and

saturday so I kind of owed it to him, you know what I mean."she started to scratch.

Sheila was giggling with her hand over her mouth.

«ill tell you,

I feel the same way, and even after a while,"here she bend forward in a whisper, wanted to,"and now she was lau

Very loudly.

It was at this point that mr.

jameison of the clarence darrow post office rang

the door bell of the large colored stucco frame house.

when marsha bronson

opened the door, he helped her carry the

Age in. he had his yellow and green slips of paper signed and left with a fifteen cent tip that marsha had gotten out of her mothers small beige

pocketbook in the den.

«what do you think it is?

«sheila asked.

Marsha stood with her arms folded behind her back.

she stared at the brown

cardboard carton that sat in the middle of the living room: «i dont know.»

Inside the package waldo quivered with excitement as he listened to the muffled

voices.

sheila ran her fingernail over the masking tape that ran down the

center of the carton.

«why dont yo K at the return address and see who it is from?

«Waldo felt his heart beating.

he could feel the vibrating footsteps.

it would be soon.

Marsha walked around the carton and read the ink-scratched label.

«god, its from waldo.»

«that schmuck!"said sheila.

Waldo trembled with expectation.

«you might as well open it,"said sheila. both of them tried to flip the stable

flap.

«ah,"said marsha groaning. «he must have nailed it shut."they tagged at the

flap again.

«my god, you need a power drill to get this thing opened.

«they pulled aga

Quot;you cant get a grip!"they both stood still, breathing heavily.

«why dont you get the scissors,"said sheila. marsha ran into the kitchen,

but all she could find was a litt

Wing scissors.

then she remembered that her father kept a collection of tools

in the basement.

she ran downstairs and when she came back, she had a large

metal cutter in her hand.

«this is Est I could find."she was out of breath. «here, you do it. Im gonna die.

«she sank into a large fluffy couch and exhaled noisily.

sheila tried to make a slit between the masking

And the end of the cardboard, but the blade was too big and there was not

enough room.

«g-damn this thing!"she said feeling very exaspe- rated.

then, smiling «i got an idea.&quo

Uot;what?

«said marsha.

«just watch,"said sheila touching her finger to her

head.

Inside the package, waldo was transfixed with excitement that he could hardly

breathe.

his skin felt prickly from the heat and he could feel his heart

beating in his throat.

it would be soon.

Sheila stood quite upright and walked around to the other side of the package.

then she sank down to her knees, grasped the cutter by both hands,

took a deep breath and plunged the long blade th The middle of the package, through the middle of the masking tape,

through the card-board through the cushioning and right through the center of waldo jeffers head, which split slightly and cau

Ittle rhythmic arcs of red to pulsate gently in the morning sun.

Waldo Jeffers had zijn limiet bereikt.

het was nu half augustus, wat betekende dat hij meer dan twee maanden van Marsh was gescheiden.

twee maanden,

en alles wat hij moest laten zien was drie ezelsoren let

En twee zeer dure interlokale telefoontjes.

toen de school afgelopen was en

schuur keerde terug naar Wisconsin, en hij naar sprinkhaan, Pennsylvania.

als ze had gezworen een zekere trouw te bewaren, zou ze dat af en toe doen, maar alleen als amusement.

ze zou trouw blijven.

Maar de laatste tijd begon Waldo zich zorgen te maken.

hij had moeite met slapen 's nachts en wanneer?

hij deed, hij had vreselijke dromen.

hij lag 's nachts wakker, woelend en draaiend

onder zijn geplooide dekbedbeschermer,

Wellen in zijn ogen.

zoals hij zich marsha voorstelde, haar gezworen geloften overwonnen door sterke drank

en het zachte kalmeren van een neanderthaler, die zich uiteindelijk onderwerpt aan de finale

strelingen van seksuele vergetelheid.

het was een die de menselijke geest kon verdragen.

Visioenen van de ontrouw van de marsha's achtervolgden hem.

fantasieën overdag over seksueel

verlatenheid doordrongen zijn gedachten.

en het punt was dat ze dat niet echt zouden doen

begrijpen hoe ze werkelijk was.

hij, waldo, alleen,

Heb dit gestaan.

hij had intuïtief elk hoekje en gaatje van haar psyche begrepen.

hij had haar aan het lachen gemaakt, en ze had hem nodig, en hij was er niet.

(ahhh…)

Het idee kwam bij hem op de donderdag voordat de mummersparade zou verschijnen.

hij was net klaar met het maaien en etsen van het gazon van de edelsons voor een dollar

vijftig en had de brievenbus gecontroleerd

E als er tenminste een woord van Marsha was.

er was niets meer dan een circulaire van het samengevoegde aluminiumbedrijf van Amerika, waarin werd gevraagd naar zijn...

bestemmingsplannen nodig.

ze gaven tenminste genoeg om

E. het was een bedrijf uit New York.

je kunt overal naartoe gaan in de e-mail.

Toen viel het hem op dat hij niet genoeg geld had om naar Wisconsin te gaan in de

geaccepteerde mode, dat is waar, maar waarom niet zelf mailen?

het was absurd eenvoudig.

hij zou zichzelf pakketpost speciaal verzenden

De volgende dag ging waldo naar de supermarkt om de benodigde apparatuur te kopen.

hij kocht plakband, een nietpistool en een middelgrote doos, precies goed voor een persoon van zijn gebouwd.

hij oordeelde dat

Met een minimum aan gedrang kon hij redelijk comfortabel rijden.

een paar luchtgaten,

wat water, natuurlijk, middernachtsnacks en het zou waarschijnlijk net zo goed zijn als toerist gaan.

Tegen vrijdagmiddag was Waldo ingesteld.

hij was ingepakt en het postkantoor had

overeengekomen om hem om drie uur op te halen.

hij heeft het pakket als «fragiel» gemarkeerd,

en terwijl hij opgerold binnen zat, res

De schuimrubberen demping die hij zorgvuldig had opgenomen, probeerde hij zich voor te stellen

blik van ontzag en geluk op Marsha's gezicht toen ze de deur opendeed,

zag het pakketje, gaf de bezorger een fooi en zag haar Waldo er eindelijk persoonlijk zijn.

dan zou ze hem kussen,

misschien kunnen ze een film zien.

als hij hier eerder aan had gedacht.

plotseling grepen ruwe handen zijn pakje vast en hij voelde zich gedag Barne op.

hij landde met een plof in een vrachtwagen en toen was hij weg.

Marsha Bronson was net klaar met haar haar.

het was erg zwaar geweest

weekend.

ze moest onthouden dat ze niet zo moest drinken.

bill was aardig over geweest

het wel.

nadat het voorbij was zei hij dat ze haar nog steeds respecteerde en het was tenslotte de manier van de natuur,

en hoewel hij niet van haar hield, voelde hij wel genegenheid voor haar.

en tenslotte waren ze volwassen geworden.

oh, wat zou Lly Waldo kunnen leren - maar dat leek jaren geleden.

Sheila klein, haar allerbeste vriendin, kwam binnen via het scherm van de veranda

deur en in de keuken.

«oh god, het is absoluut maudlin buiten.»

«Ik weet wat je bedoelt, ik voel me helemaal icky!»Marsha trok haar katoenen badjas strak met

de zijden buitenrand.

sheila streek met haar vinger over wat zoutkorrels in de keuken

tafel, likte haar vingers

Een gezicht gemaakt.

"Ik zou deze zoutpillen moeten slikken," maar ze trok haar neus op, "ze geven me het gevoel dat ik moet overgeven."

kin, een oefenschuur gezien

Elektriciteit.

"God, praat daar niet eens over." Ze stond op van de tafel en ging

naar de gootsteen waar ze een fles roze en blauwe vitamines pakte.

"wil er een?

zou moeten zijn

Een biefstuk." en probeerde haar knieën aan te raken.

"Ik denk niet dat ik ooit nog een daiquiri zal aanraken." Ze gaf het op en ging zitten,

dit keer dichter bij de tafel die de telefoon ondersteunde.

«misschien zal de rekening bellen.

"zei ze tegen sheil"

Lans.

sheila knabbelde aan een nagelriem.

"na gisteravond dacht ik dat je misschien klaar met hem zou zijn."

«Ik weet wat je bedoelt, mijn god, hij was als een octopus.

overal handen.

«ze gebaarde en hief haar armen omhoog ter verdediging.

«het ding is na een tijdje,

je wordt moe van Ing met hem, weet je, en tenslotte deed hij vrijdag en

zaterdag, dus ik was het hem eigenlijk wel verschuldigd, je weet wat ik bedoel.' Ze begon te krabben.

Sheila giechelde met haar hand voor haar mond.

"Ik zal het je vertellen,

Ik heb hetzelfde gevoel, en zelfs na een tijdje, "hier boog ze zich fluisterend naar voren, wilde", en nu werd ze lau

Heel luid.

Het was op dit punt dat dhr.

jameison van de clarence darrow postkantoor belde

de deurbel van het grote huis met gekleurd stucwerk.

wanneer Marsha Bronson

opende de deur, hij hielp haar de

Leeftijd in. hij had zijn gele en groene stukjes papier ondertekend en vertrok met een fooi van vijftien cent die marsha uit haar moeders kleine beige

portemonnee in de studeerkamer.

"wat denk je dat het is?

'vroeg Sheila.

Marsha stond met haar armen op haar rug gevouwen.

ze staarde naar de bruine

kartonnen doos die midden in de woonkamer stond: «ik weet het niet».

In het pakket trilde Waldo van opwinding terwijl hij luisterde naar de gedempte

stemmen.

sheila ging met haar vingernagel over het afplakband dat langs de

midden van de doos.

«waarom ga je niet naar het retouradres om te zien van wie het afkomstig is?

«Waldo voelde zijn hart kloppen.

hij kon de trillende voetstappen voelen.

het zou snel zijn.

Marsha liep om de doos heen en las het met inkt bekraste etiket.

"god, het is van waldo."

"die eikel!" zei sheila.

Waldo beefde van verwachting.

'je kunt hem net zo goed openen', zei sheila. Ze probeerden allebei de stal om te draaien

klep.

'ah,' zei marsha kreunend. 'hij moet hem vast hebben genageld.'

weer flappen.

«Mijn god, je hebt een boormachine nodig om dit ding te openen.

«ze trokken weer»

Citaat: je krijgt geen grip!' Ze stonden allebei stil en ademden zwaar.

"waarom pak je de schaar niet," zei sheila. marsha rende de keuken in,

maar het enige wat ze kon vinden was een kleine

Vleugel schaar.

toen herinnerde ze zich dat haar vader een verzameling gereedschap had

in de kelder.

ze rende naar beneden en toen ze terugkwam, had ze een grote

metaalsnijder in haar hand.

'Dit is Est die ik kon vinden.' Ze was buiten adem. 'Hier, doe het maar. Ik ga dood.

«Ze zonk in een grote donzige bank en ademde luidruchtig uit.

sheila probeerde een spleet te maken tussen de maskering

En het einde van het karton, maar het mes was te groot en dat was er niet

genoeg ruimte.

'Verdomme dit ding!' zei ze erg geërgerd.

dan, glimlachend «ik kreeg een idee.&quo

Euh; wat?

«zei marscha.

"kijk maar," zei sheila terwijl ze haar vinger aanraakte

hoofd.

In het pakket was Waldo gefixeerd van opwinding die hij nauwelijks kon

ademen.

zijn huid voelde stekelig aan van de hitte en hij kon zijn hart voelen

in zijn keel kloppen.

het zou snel zijn.

Sheila stond rechtop en liep naar de andere kant van het pakje.

toen zakte ze op haar knieën, greep de snijder met beide handen vast,

haalde diep adem en stak het lange mes in het midden van het pakket, door het midden van de plakband,

door het karton door de demping en dwars door het midden van Waldo Jeffers hoofd, dat lichtjes splijt en cau

Kleine ritmische rode bogen die zachtjes pulseren in de ochtendzon.