TV on 10 - The Uncluded

Take a deep breath, try to relax

Just close the shade, don’t start to panic

Hope there’s no map, in the seat back

Cause if I know, where we’re at

Right as we cross to blue from green

The fiery terror will engulf me

You hold my hand reluctantly

But you look at me like I am crazy

«Planes almost never crash,» you say

«Almost never isn’t never,» I say as I shake

And I fight back tears, my biggest fear

Something going wrong while we’re up here

Eyes closed tight until we land, I don’t care if it’s rare

It happens…

(Ten, ten, ten, ten, ten, ten, ten, ten)

It happens…

Five in a den with a TV on 10

229 meeting in a sea beyond them

Married to marathon of bad cable access

Times while the gravitron axis wind

Up, Tony had a hive for the club

Where the toes of the tigers, arrive and errupt

Run’s house flies in a ripening husk

Each unwound one too alive to instruct

On his own, yet wove are a knife in the gut

So a holed-up night was a fiber to clutch

Wednesday 9/2/98, but really

Not even a client of your time and space

Surf in a 20 inch tube

In a home-videos-over-news kinda room

But a casual flip is a light-show dice roll

Looking for a chuckle, might stumble on a cyclone

This just in: tale of a plane crash

Typical affliction to flinch at and change past

Harsh but the city piles stiffs like a haystack

Either you’re a needle or a gray mass

One channel up, wait, maybe change back

Okay, a dose of the old death toll game

Fact: MD-11 in the ocean

Close to the coast of a cold Nova Scotia

Left JFK, smelled smoke in the vulture

Found fire in the hole, never found closure

Now a quote from his homeboy Jeremy:

«My mother took a night flight out of Kennedy»

What?

Yup, she was Switzerland bound

Aw, dude, she’s fine, dude, she’s fine

What you’re thinking is an impossibility of design

Turn it up a second if need a little peace of mind

Halifax divers find no survivors

We just need the name of the city you were flying towards

It’s not like any of us knew the routing

But the given alternative isn’t one we were allowing

Here’s where the room run a fever:

Five in a den waiting on a flight number through a speaker

And I never knew a number as a cleaver

'Till an anchorwoman utter «Swiss Air 111 to Geneva»

Holy fucking shit

What just happened?

That doesn’t happen

We were just sitting here normal

Now they got a motherless child with a father and a widower to phone call

I remember that you rode your bike home

N.Y. autumn like a fright-night fight song

Four stayed up late with the lights on

Combing over every last scale on a python

You were in the hearts of the posse you were raised in

Spoke of in the same breathe as powerful and brave men

Learned life outta death, live with his friends

Five in the den with the TV on 10

Haal diep adem, probeer te ontspannen

Sluit gewoon de schaduw, raak niet in paniek

Ik hoop dat er geen kaart in de rugleuning zit

Want als ik weet waar we zijn?

Precies zoals we van groen naar blauw gaan

De vurige terreur zal me overspoelen

Je houdt mijn hand met tegenzin vast

Maar je kijkt naar me alsof ik gek ben

«Vliegtuigen crashen bijna nooit,» zeg je

«Bijna nooit is niet nooit,» zeg ik terwijl ik schud

En ik vecht tegen tranen, mijn grootste angst

Er gaat iets mis terwijl we hier zijn

Ogen gesloten tot we landen, het kan me niet schelen of het zeldzaam is

Het gebeurt…

(Tien, tien, tien, tien, tien, tien, tien, tien)

Het gebeurt…

Vijf in een hol met een tv op 10

229 ontmoeten in een zee achter hen

Getrouwd met de marathon van slechte kabeltoegang

Tijden terwijl de gravitronenas wind

Up, Tony had een bijenkorf voor de club

Waar de tenen van de tijgers aankomen en uitbarsten

Run's huis vliegt in een rijpende schil

Elke afgewikkelde te levend om te instrueren

Op zichzelf, maar toch geweven zijn een mes in de darm

Dus een verstopte nacht was een vezel om te koppelen

Woensdag 2-9-98, maar echt

Zelfs geen klant van jouw tijd en ruimte

Surf in een 20 inch buis

In een soort van home-video's-over-nieuws-kamer

Maar een casual flip is een dobbelsteenworp met een lichtshow

Op zoek naar een grinnik, struikel je misschien over een cycloon

Dit is net binnen: verhaal van een vliegtuigongeluk

Typische aandoening om voor terug te deinzen en van verleden te veranderen

Hard, maar de stad stapelt zich op als een hooiberg

Of je bent een naald of een grijze massa

Eén kanaal omhoog, wacht, misschien terug veranderen

Oké, een dosis van het oude dodentalspel

Feit: MD-11 in de oceaan

Dicht bij de kust van een koud Nova Scotia

Links JFK, rook rook in de gier

Vuur gevonden in het gat, nooit sluiting gevonden

Nu een citaat van zijn homeboy Jeremy:

«Mijn moeder nam een ​​nachtvlucht vanuit Kennedy»

Wat?

Ja, ze was op weg naar Zwitserland

Aw, kerel, ze is in orde, kerel, ze is in orde

Wat je denkt is een onmogelijkheid van ontwerp

Zet het een seconde hoger als je wat gemoedsrust nodig hebt

Halifax-duikers vinden geen overlevenden

We hebben alleen de naam nodig van de stad waar je naartoe vloog

Het is niet alsof iemand van ons de routering kende

Maar het gegeven alternatief is niet het alternatief dat we toestonden

Hier is waar de kamer koorts heeft:

Vijf in een hol wachtend op een vluchtnummer door een luidspreker

En ik kende nooit een nummer als een hakmes

Tot een ankervrouw uitspreekt "Swiss Air 111 naar Genève"

Heilige verdomde shit

Wat is er net gebeurd?

Dat gebeurt niet

We zaten hier gewoon normaal

Nu hebben ze een moederloos kind met een vader en een weduwnaar om te bellen

Ik herinner me dat je op de fiets naar huis reed

N.Y. herfst als een nachtelijk gevechtslied

Vier bleven laat op met de lichten aan

Over elke laatste schaal kammen op een python

Je was in de harten van de groep waarin je bent opgegroeid

Sprak van in dezelfde adem als krachtige en dappere mannen

Leerde het leven uit de dood, leef met zijn vrienden

Vijf in de studeerkamer met de tv op 10