The Conversation - The Twilight Singers

Once, i was invisible, for all the world to see

i traveled thru the ether on, the blood of my enemies

and if they dared to whisper, when they thought they were alone

then i was just as deadly as, a bug on the telephone

and though i was a child, and though i know it well

you’d only know deliverence, to hope i would never tell

the night began to close around, the neighborhood again

but as i walked the streets, the devil, tumbled down like rain

and though i was a child, and i knew right from wrong

three can keep a secret, if, two are dead and gone

not alone, anyway

all alone, let us pray

the secret of my mystery, will never see the dawn

and you will never, ever know, if you were once my pawn

and when i was a child, and when i went away

you were not the victim, for, it was you who let me stay

Ooit was ik onzichtbaar, voor de hele wereld te zien

ik reisde door de ether op, het bloed van mijn vijanden

en als ze durfden te fluisteren, terwijl ze dachten dat ze alleen waren?

toen was ik net zo dodelijk als een bug aan de telefoon

en hoewel ik een kind was, en hoewel ik het goed ken

je zou alleen de verlossing kennen, om te hopen dat ik het nooit zou vertellen

de nacht begon te sluiten, de buurt weer

maar terwijl ik door de straten liep, viel de duivel naar beneden als regen

en hoewel ik een kind was, en ik goed van kwaad wist,

drie kunnen een geheim bewaren, als, twee dood en weg zijn

toch niet alleen

helemaal alleen, laten we bidden

het geheim van mijn mysterie, zal nooit de dageraad zien

en je zult nooit, maar dan ook nooit weten of je ooit mijn pion was

en toen ik een kind was, en toen ik wegging

jij was niet het slachtoffer, want jij was het die me liet blijven