Rivers - The Tallest Man On Earth

So there’s longing in the shoulders now

There was a wildness in that time

Can’t we now say

Oh sweet were the hours

But hours to find

There was no way to live in simple dreams

There was no straightness to our line

Gravel in hand

Darling, we’re moving the mountains around

This is the fire of leaving pains

When the love is gone, but the need remains

Into the shivering cold of day

When the house is gone, but the street remain

Oh I guess it’s true

I guess these rivers never knew

And so finally the night time comes

There is no lot to cast a blame

No need to hide

No fear who I’d meet

In some grocery lane

This is the fire of leaving pains

When the love is gone, but the need remains

Into the shivering cold of day

When the house is gone, but the street remain

Oh I guess it’s true

I guess these rivers never knew

And I’ll sing of seasons til you turn me off

I see the way of letting go

They’ll be the same

And whatever changes

These changes I know

This is the fire of leaving pains

When we’re not that strong and the need remains

Into the shivering lights of day

When the house is gone, but the fields remain

Oh I guess it’s true

I guess these rivers never knew

Dus er zit nu een verlangen in de schouders

Er was een wildheid in die tijd

Kunnen we nu niet zeggen:

Oh zoet waren de uren

Maar uren te vinden

Er was geen manier om in eenvoudige dromen te leven

Er was geen rechtlijnigheid in onze lijn

Grind in de hand

Schat, we verzetten de bergen

Dit is het vuur van het verlaten van pijn

Wanneer de liefde weg is, maar de behoefte blijft

In de huiveringwekkende kou van de dag

Als het huis weg is, maar de straat blijft

Oh, ik denk dat het waar is

Ik denk dat deze rivieren het nooit hebben geweten

En zo komt eindelijk de nacht

Er is niet veel om de schuld te geven

U hoeft zich niet te verbergen

Geen angst wie ik zou ontmoeten

In een supermarktstraat

Dit is het vuur van het verlaten van pijn

Wanneer de liefde weg is, maar de behoefte blijft

In de huiveringwekkende kou van de dag

Als het huis weg is, maar de straat blijft

Oh, ik denk dat het waar is

Ik denk dat deze rivieren het nooit hebben geweten

En ik zal van seizoenen zingen tot je me uitschakelt

Ik zie de manier van loslaten

Ze zullen hetzelfde zijn

En wat er ook verandert

Deze veranderingen weet ik

Dit is het vuur van het verlaten van pijn

Als we niet zo sterk zijn en de behoefte blijft

In de rillende lichten van de dag

Als het huis weg is, maar de velden blijven

Oh, ik denk dat het waar is

Ik denk dat deze rivieren het nooit hebben geweten