Revelation Blues - The Tallest Man On Earth

I was more than just a coward

I was handsome too

I felt nothing when your flood came down

Holding fines that made me wonder

If the lights were wrong

With my hands that never touched no ground

When your talent is in numbers

Of the many times you’re gone

I could lie I don’t give up forgiving

But sometimes it’s just roses

Dying too young

As I’m fencing up the hours

In the fields of red

While you think I’m on a loveless stray

In the letters from the lovers

In the land gone wrong

Explanations always written late

When your talent curse the framing

All the crying you heard sung

I could lie I don’t care 'bout what’s missing

But sometimes it’s just roses

Dying too young

Your train of thoughts is always passing here

With its falling paint, and its broken gears

It’s the damn revelation blues when you see the path

And you know you won’t be the last

Oh Lord

Oh Lord

I was more than just a terror, I was crying too

But you showed me in the gusts between

That a wind is sometimes broken, and its flying path

That’s no meaning, nor a ghost within

When your talent is in hiding

That your feeling is always wrong

I always want to bring you something

But sometimes it’s just roses

Dying too young

When your talent is in hiding

That your feeling’s always wrong

And I always want to bring you something

But sometimes they’re just roses

Dying too young

Ik was meer dan alleen een lafaard

Ik was ook knap

Ik voelde niets toen je overstroming naar beneden kwam

Boetes vasthouden waarvan ik me afvroeg

Als de lichten verkeerd waren

Met mijn handen die nooit geen grond raakten

Als je talent in cijfers zit

Van de vele keren dat je weg bent

Ik zou kunnen liegen, ik geef niet op om te vergeven

Maar soms zijn het gewoon rozen

Te jong sterven

Terwijl ik de uren doorga

In de velden van rood

Terwijl je denkt dat ik op een liefdeloze zwerver ben

In de brieven van de geliefden

In het land waar het mis is gegaan

Uitleg altijd te laat geschreven

Wanneer je talent de framing vervloekt

Al het gehuil dat je hoorde zingen

Ik zou kunnen liegen, het kan me niet schelen wat er ontbreekt

Maar soms zijn het gewoon rozen

Te jong sterven

Je gedachtengang komt hier altijd voorbij

Met zijn vallende verf en zijn kapotte tandwielen

Het is de verdomde openbaringsblues als je het pad ziet

En je weet dat je niet de laatste zult zijn

Oh Heer

Oh Heer

Ik was meer dan alleen een schrik, ik huilde ook

Maar je liet me zien in de windstoten tussen

Dat een wind soms wordt gebroken, en zijn vliegpad

Dat is geen betekenis, noch een geest van binnen

Wanneer je talent zich verstopt

Dat je gevoel altijd verkeerd is

Ik wil altijd iets voor je meenemen

Maar soms zijn het gewoon rozen

Te jong sterven

Wanneer je talent zich verstopt

Dat je gevoel altijd verkeerd is

En ik wil altijd iets voor je meenemen

Maar soms zijn het net rozen

Te jong sterven