Little Nowhere Towns - The Tallest Man On Earth

So this is what I can believe

Is what I said to my friend

And I can recall

I must have been pretty gone

When I went through these towns

Like a cannonball

And I’ve already grown up here

Here I might as well grow down

It’s all shaky, built in fury,

But I think this wind’s going to settle down

Carolina, why are we going with this around?

It’s all silvery, dear, it’s the light of little nowhere towns

But the treasure we had was so big

And we sunk through the earth

And believe how slow

Sun wasn’t out for all week

And the weekend just said

There’s just none to show

And I barely can remember

Little feet on solid ground

The drinking part is useless

When you’re buried away from sounds

Carolina, where are you ending up this time?

Say it’s silvery, dear, like the light of little nowhere towns

But now honestly I’m broken down

By this emptiness I feel

First you moan, and then you yell it

And now we don’t answer across the street

And I’m racing through my pockets now

Because I’m starting to believe

That selling emptiness to strangers

Is a little bit warmer than my dreams

This is what I should believe

Is what I said to my friend

And I can recall

I must have been pretty cold

When I went through this house

Like a cannonball

And I barely can remember

Asking you through all this time

It’s all shaky, built in fury

Like this wind is going to settle down

Carolina, where are we going to be found?

You’re all silvery, dear, you’re the light of little nowhere towns

Dit is dus wat ik kan geloven

Is wat ik tegen mijn vriend zei?

En ik kan me herinneren

Ik moet behoorlijk weg zijn geweest

Toen ik door deze steden ging

Als een kanonskogel

En ik ben hier al opgegroeid

Hier kan ik net zo goed naar beneden groeien

Het is allemaal wankel, gebouwd in woede,

Maar ik denk dat deze wind gaat liggen

Carolina, waarom doen we hier mee?

Het is allemaal zilverachtig, schat, het is het licht van kleine stadjes

Maar de schat die we hadden was zo groot

En we zonken door de aarde

En geloof hoe langzaam

De zon was de hele week niet te zien

En het weekend zei net

Er is gewoon niets om te laten zien

En ik kan het me amper herinneren

Kleine voetjes op vaste grond

Het drinkgedeelte is nutteloos

Wanneer je weg bent van geluiden

Carolina, waar eindig je deze keer?

Zeg dat het zilverachtig is, lieverd, als het licht van kleine stadjes

Maar nu ben ik eerlijk gezegd kapot

Door deze leegte die ik voel

Eerst kreun je, en dan schreeuw je het

En nu antwoorden we niet aan de overkant van de straat

En ik race nu door mijn zakken

Omdat ik begin te geloven

Die leegte verkopen aan vreemden

Is een beetje warmer dan mijn dromen

Dit is wat ik moet geloven

Is wat ik tegen mijn vriend zei?

En ik kan me herinneren

Ik moet het behoorlijk koud hebben gehad

Toen ik door dit huis ging

Als een kanonskogel

En ik kan het me amper herinneren

Ik vraag je al die tijd door

Het is allemaal wankel, gebouwd in woede

Alsof deze wind gaat liggen

Carolina, waar zullen we te vinden zijn?

Je bent helemaal zilver, lieverd, je bent het licht van kleine stadjes