Fields of Our Home - The Tallest Man On Earth

So you honestly believe in me

Though I wake up every night, oh

And I’ve been dreaming of a second rush

While the first one leaves your eye

What if you’d never been through lies

Young sorrow, wailing loans

What if you’d never seen through that

To the fields of our home

Always rumors of a flame in town

Not by parents ever traced, no

Just a part of what we do out here

Subtle early, vicious late

What if I’d never been through finds

Of sorrow, wailing loans

What if I’d never seen through that

To the fields of our home

When all falling down is just the travelling need

Of a wave

And the burn of salt in the cuts come around

Heal again

There was always racing on that crossing street

Where you’d land on quiet heels

Will there ever be a sane time to

Let them know how walking feels

What if we never see through crying tomorrows

Wailing loans

What if we never see through that

To the fields of our

The more we believe in these frozen grounds

Suddenly hunger disappears

Will we fall as we run with our closing eyes

Is this a lifetime or some years?

Dus je gelooft echt in mij

Hoewel ik elke nacht wakker word, oh

En ik heb gedroomd van een tweede rush

Terwijl de eerste je oog verlaat

Wat als je nog nooit leugens had meegemaakt?

Jong verdriet, jammerende leningen

Wat als je dat nog nooit had doorzien?

Naar de velden van ons huis

Altijd geruchten over een vlam in de stad

Nooit door ouders getraceerd, nee

Slechts een deel van wat we hier doen

Subtiel vroeg, venijnig laat

Wat als ik nooit vondsten had meegemaakt?

Van verdriet, lopende leningen

Wat als ik dat nooit had doorzien?

Naar de velden van ons huis

Wanneer vallen alleen nog maar de reisbehoefte is

Van een golf

En de verbranding van zout in de sneden komt rond

Genees weer

Er werd altijd geracet op die oversteekstraat

Waar je op stille hakken zou landen

Zal er ooit een goede tijd zijn om

Laat ze weten hoe lopen voelt

Wat als we morgen huilen nooit doorzien?

Loeiende leningen

Wat als we daar nooit doorheen komen?

Naar de velden van onze

Hoe meer we geloven in deze bevroren gronden

Plots verdwijnt de honger

Zullen we vallen als we rennen met onze ogen dicht?

Is dit een leven lang of enkele jaren?